مارک والبرگ (Mark Wahlberg) که در این قسمت از مقالات بیوگرافی به سراغ وی رفته‌ایم، در پنجم ژوئن سال ۱۹۷۱ در محله‌ی دورچستر واقع در بوستون به دنیا آمد. وی کوچکترین فرزند خانواده بود و هشت خواهر و برادر بزرگتر از خود داشت. در هنگام تولد وی پدرش راننده‌ی کامیون و مادرش کارمند بانک بودند. مادرش یک ایرلندی کانادایی است و پدرش اصالتی سوئدی ایرلندی دارد و هنگامی که عضو ارتش آمریکا بود در جنگ کره به شدت مجروح شده است. آنها در سال ۱۹۸۲ از هم جدا شدند. مادر وی پس از طلاق درگیر مشکلات خودش بود و چندان وقت رسیدگی به فرزندانش را نداشت. مارک به عنوان یک کاتولیک تربیت شد و به دبیرستان کوپلی رفت، جایی که هرگز از آنجا فارغ التحصیل نشد. او مدرک دیپلمش را پس از چیزی نزدیک به سه دهه، در سال ۲۰۱۳ دریافت کرد.

مارک در جوانی به دلیل ایجاد مزاحمت برای دیگران، سرقت و معامله‌ی مواد مخدر چیزی بین ۲۰ تا ۲۵ بار توسط پلیس دستگیر شد. در سن ۱۳ سالگی مدرسه را رها کرده و معتاد به کوکائین شد. او یک نژاد پرست بود و در سن ۱۵ سالگی در دو مقطع به خاطر کودک آزاری توسط قانون مدنی محکوم شد. دفعه‌ی نخست برای آزار رساندن به یک خواهر و برادر سیاهپوست و دفعه‌ی دوم نیز به خاطر اذیت کردن یک گروه از بچه‌های مدرسه‌ی سیاهپوستان که با پرتاب سنگ به آنها و گفتن واژه‌های نژاد پرستانه سعی در بیان نفرت خود نسبت به آنها داشت. در ۱۶ سالگی با یک چوب بزرگ به جان یک مرد میانسال ویتنامی افتاد و درحالیکه عبارت ویتنامی کثیف لعنتی را فریاد می‌زد، با ضربات متعدد وی را بیهوش کرد! او در همان روز به یک مرد ویتنامی دیگر هم حمله کرد. کسی که در جنگ ویتنام یکی از چشمانش را از دست داده بود.

مارک برای این حمله‌ها به جرم تلاش برای قتل دستگیر شده و به مدت دو سال به کانون اصلاح نوجوانان فرستاده شد، اما فقط ۴۵ روز آنجا ماند. او همچنین در ۲۱ سالگی به صورت کاملا بی‌دلیل به پسر همسایه‌شان حمله کرده و فک او را شکست. والبرگ در سال ۲۰۰۶ درباره‌ی اقدامات شرورانه‌ی دوران جوانیش اینچنین سخن گفته است:

برای خیلی چیزها متاسفم. من تاوان اشتباهاتم را دادم. خیلی دنبال مرد نابینای ویتنامی گشتم تا بتوانم شاید آن اتفاقات را جبران کنم اما نشد، بنابراین شروع کردم که دیگر کارهای خوبی انجام بدهم و با مردم مهربان باشم. من حالا دیگر شب‌ها راحت به خواب می‌روم.

او پس از آزادی از زندان اعلام کرد که می‌خواهد در رفتارش تجدید نظر کند:

از همان زمانی که برای اولین بار دست به خلافکاری زدم، صدایی در سرم می‌گفت که تو عاقبت به زندان خواهی افتاد. سه تا از برادرانم هم در زندان بودند. خواهرم هم تجربه‌ی چند با زندان رفتن را دارد. من می‌خواهم پسر خوبی باشم. من حضور در بدترین مکان‌ها را تجربه کرده‌ام ولی دیگر نمی خواهم به گذشته برگردم. می‌خواهم از این به بعد در مسیر درستی گام بردارم.

مارک در اولین اقدام به نزد کشیش رفت و به تمام جرم‌ها و جنایت‌های خود اعتراف کرد. سپس به اراذل و اوباش محله اعلام کرد که دیگر نمی‌خواهد در کنار آنها باشد. او در اظهار نظری در سال ۲۰۰۹ به نکاتی اشاره کرد:

من در طول زندگی‌ام کلی اشتباه  داشتم و کلی هم کارهای ناجور انجام دادم ولی هیچگاه به خاطر این کارها والدینم و نوع تربیتشان را سرزنش نمی‌کنم. آنها انتخاب بین خوب و بد را به من آموخته بودند. من خودم را مقصر اصلی همه‌ی آن اتفاقات می‌دانم و مسئولیت کارهایم را می‌پذیرم.

والبرگ در نوامبر ۲۰۱۴ با ابراز پشیمانی از بزهکاری‌های دوران جوانیش از سوی دادگاه ماساچوست مورد عفو قرار گرفت. این عفو جنجال‌های زیادی به پا کرد و عده‌ای از قربانیان خشونت وی، موافق این رای و عده‌ای دیگر با آن مخالف بودند.

والبرگ در ۱۶ سالگی با کمک برادر بزرگترش دانی وارد عرصه‌ی موسیقی شد. او به مدت سه ماه عضو گروه دانی و دوستانش بود ولی در ادامه گروه را ترک کرد. سپس  نام «مارکی مارک» را برای خود انتخاب کرده و در سال ۱۹۹۰ با همکاری رپرهایی همچون اسکات راس، هربرت باروس و تری یانسی گروه موسیقی خود را با نام مارکی مارک و فانکی بانچ (Marky Mark and the Funky Bunch) تشکیل داد. اولین آلبوم آنها موسیقی برای مردم (Music for the People) نام داشت که بسیار مورد استقبال واقع شد. آهنگ وایلدساید (Wildside) آنها در رتبه‌ی پنجم بیلبورد قرار گرفت. حتی یک بازی ویدئویی هم بر اساس نام گروه ساخته شد. اما آلبوم دومشان هیچگاه نتوانست موفقیت آلبوم اول را تکرار کند. مارک بعدها با پرنس ایتال جو در آلبوم زندگی در خیابان‌ها (Life in the Streets) همکاری کرد. همچنین در سال ۱۹۹۱ تک آهنگی با نام نه مرسی (No Mercy) را در حمایت از دوست بوکسورش دریوژ میخالژوسکی اجرا کرد که خود دریوژ در موزیک ویدئوی آن به ایفای نقش پرداخت. مارک چهار سال بعد دومین آلبوم مشترکش را با پرنس ایتال تولید کرد که شامل ریمیکس‌های آهنگ‌های گذشته‌ی آنها بود. در سال ۱۹۹۷ نیز مجموعه‌ای از آهنگ‌های انفرادی مارک را تحت عنوان سرتاسر جهان (All Around the World) به بازار آمد.

مارک وارد عرصه‌ی مدلینگ شد و نخستین فعالیتش را با حضور در تبلیغات «کالوین کلین» آغاز کرد. او در مجلات و تبلیغات تلوزیونی گاهی به صورت انفرادی و گاهی در کنار مدل مشهور، کیت ماس ظاهر می‌شد. اکثر عکس‌های او را آنیلیبویتز، عکاس پرتره‌ی مشهور جهان می‌گرفت. مارکی یک ویدئو با نام تمرین‌های مارکی مارک (The Marky Mark Workout) تهیه کرد که در آن به مسئله‌ی تناسب اندام و فیتنس می‌پرداخت. همچنین در سال ۲۰۱۲ تصمیم به تولید مکمل‌های تغذیه برای ورزشکاران گرفت.

گروه موسیقی Marky Mark and the Funky Bunch

اولین تجربه‌ی بازیگری والبرگ به فیلم تلویزیونی جانشین (The Substitute) در سال ۱۹۹۳ بر می‌گردد. یک سال بعد اولین نقش سینماییش را در فیلم مرد رنسانس (Renaissance Man) تجربه کرد اما حضور در فیلم خاطرات بسکتبال (The Basketball Diaries) در کنار لئوناردو دی‌کاپریو بود که نام وی را بر سر زبان‌ها انداخت و باعث تحسین منتقدان شد. ترس (Fear) اولین فیلمی بود که مارک در آن به عنوان نقش اصلی ظاهر شد. او در این فیلم نقشی شبیه به دوران جوانیش را بازی می‌کند. یک پسر شرور و بی‌رحم.

یکی از بزرگ‌ترین خوش اقبالی‌های اوایل دوران حرفه‌ای والبرگ، پیشنهاد بازی در فیلم شب‌های بوگی (Boogie Nights) به کارگردانی پل توماس اندرسون بود. نقش آفرینی خوب والبرگ در این فیلم در ادامه زمینه‌ ساز حضور او در فیلم‌های مطرح دیگری همچون سه پادشاه (Three Kings) به کارگردانی دیوید او. راسل و محوطه (The Yards) به کارگردانی جیمز گری شد.

مارک والبرگ در کنار لئوناردو دی‌کاپریو

مارک با اینکه هیچگاه تجربه‌ی خوانندگی راک نداشت ولی برای نقش اصلی فیلم راک استار (Rock Star) انتخاب شد. فیلمی که پس از اکران در گیشه شکست سختی خورد. مارکی پس از آن در سه فیلم بازسازی شده به عنوان نقش اصلی ظاهر شد. حقیقت درباره چارلی (The Truth About Charlie)‌ به کارگردانی جاناتان دمی، شغل ایتالیایی (The Italian Job) به کارگردانی اف.گری گری و سیاره میمون‌ها (Planet of the Apes) به کارگردانی تیم برتون. مارک تنها پس از پنج دقیقه صحبت با برتون، آنقدر مشتاق کار با وی شد که برایش فرقی نمی‌کرد در چه نقشی ظاهر شود و برای حضور در فیلم او، حتی قید بازی در نقش لینوس کالدول در یازده یار اوشن (Ocean’s Eleven) را نیز زد. نقشی که در ادامه به مت دیمون رسید. سیاره میمون‌ها (Planet of the Apes) پس از نمایش با واکنش سرد منتقدات روبرو شد و در این میان والبرگ در حمایت از برتون، استودیوی فاکس را به دخالت در کار وی متهم کرد.

یکی دیگر از شانس‌های بزرگ دوران حرفه‌ای والبرگ، انتخاب وی برای بازی در نقش مامور پلیس بددهن ماساچوست در فیلم The Departed به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بود که نقش آفرینی متفاوت وی در نهایت، نامزدی اسکار و گلدن گلوب را برایش به ارمغان آورد. مارک طبق گفته‌ی خودش، برای نحوه‌ی به تصویر کشیدن شخصیت دیگنام، از ماموران پلیسی که در نوجوانی و اوایل جوانی با آنها سر و کار داشته الهام گرفته است. یک سال پس از موفقیت The Departed، شایعه شد که قسمت دوم آن نیز با نویسندگی دوباره‌ی ویلیام موناهان و با محوریت شخصیت دیگنام و حضور رابرت دنیرو در نقش سناتوری فاسد تولید خواهد شد. این بحث تا سال ۲۰۱۲ نیز ادامه داشت ولی هیچگاه به نقطه‌ی روشنی نرسید.

مارک والبرگ در کنار جک نیکلسون

والبرگ در ادامه در یکی از دشوارترین نقش آفرینی‌هایش برای بازی در فیلم تیرانداز (Shooter) به کارگردانی آنتوان فوکوآ ضمن کاهش وزن خود، برای مدتی آموزش‌های تک تیراندازی را گذراند. تریلر علمی تخیلی اتفاق (The Happening) به کارگردانی ام. نایت شیامالان فیلم بعدی والبرگ بود که علی‌رغم دستیابی به فروشی رضایت بخش، مورد تمسخر منتقدان و عده‌ی زیادی از تماشاگران قرار گرفت. مارک پس از اینکه برای بازی در این فیلم نامزد دریافت تمشک طلایی بدترین بازیگر سال شد، ضمن مزخرف خواندن فیلم، بابت بازی در آن ابراز شرمساری کرد. والبرگ بلافاصله پس از اتمام تصویربرداری اتفاق (The Happening) و تنها یک روز مانده به آغاز تصویربرداری استخوان‌های دوست داشتنی (The Lovely Bones) به کارگردانی پیتر جکسون، جایگزین رایان گاسلینگ در این فیلم شد. گاسلینگ که از مدت‌ها قبل خود را برای ایفای نقش جک سالمون آماده کرده و حتی وزنش را هم تا حد قابل توجهی افزایش داده بود، در نهایت به این نتیجه رسید که برای بازی در نقش پدر یک دختر ۱۴ ساله زیاد از حد جوان است و به همین دلیل از پروژه کنار کشید. در همین زمان خبر رسید که والبرگ در نزدیکی لوکیشن‌های فیلم در پنسیلوانیا حضور دارد و در ادامه به سرعت رضایت وی برای حضور در این پروژه گرفته شده و به گروه بازیگران اضافه شد.

والبرگ در ادامه در یکی از معدود آثار کمدی کارنامه‌اش تا آن، در فیلم اون یکی‌ها (The Other Guys) به همراه ویل فرل در نقش دو پلیس به ظاهر احمق ظاهر می‌شوند که سعی در اثبات توانایی های خود دارند. ایده‌ی در کنار هم قرار گرفتن والبرگ و ویل فرل در اثری کمدی، از مراسم اسکار سال ۲۰۰۷ شکل گرفت یعنی زمانی که فرل به همراه جک بلک روی سن رفته و به تمام بازیگرانی که نامزد دریافت اسکار شده بودند توهین کرد ولی وقتی نوبت به والبرگ رسید، بسیار مودبانه درباره‌ی وی سخن گفت که این موضوع با واکنش جالب والبرگ همراه شد. فرل و والبرگ در سال ۲۰۱۵ در فیلم کمدی خونه بابا (Daddy’s Home) یک بار دیگر با هم همبازی شدند که آن اثر نیز همچون اون یکی‌ها (The Other Guys) به فروش بالایی دست یافت.

مارک در همین سال در سومین همکاریش با دیوید او. راسل در فیلم مشت‌زن (The Fighter) نقش میکی وارد ملقب به آیریش، بوکسور سرشناس ایرلندی الاصل ساکن آمریکا را بازی می‌کند که با مربیگری برادرش، موفق به قهرمانی در رقابت‌های بوکس سبک وزن جهان می‌شود. او با وجود نقش آفرینی تاثیرگذار خود، در بین چهار بازیگر اصلی فیلم تنها بازیگری بود که نامش در فهرست نامزدهای اسکار بازیگری قرار نگرفت که همین امر انتقادات زیادی را درباره‌ی بدسلیقگی داوران آکادمی در پی داشت. در نهایت ملیسا لئو و کریستین بل به واسطه بازی در نقش‌های مادر و برادر میکی، جوایز اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و مرد را از آن خود کردند. والبرگ برای بازی در مشت‌زن (The Fighter)، از دریافت هرگونه دستمزدی چشم پوشی کرد. او در ابتدا تمایل داشت که مارتین اسکورسیزی کارگردانی فیلم را بپذیرد که با پاسخ منفی وی روبرو شد. در ادامه به سراغ پیتر برگ رفت ولی او نیز علاقه‌ای به کار روی این پروژه نداشت و اینگونه بود که طبق پیشنهاد کریستین بل، نام او. راسل برای کارگردانی فیلم مطرح شد. والبرگ در ادامه در فیلم‌های تنها بازمانده (Lone Survivor)، دیپ‌واتر هورایزِن (Deepwater Horizon) و روز میهن‌پرستان (Patriots Day) با پیتر برگ همکاری کرد.

مارک والبرگ و کریستین بل در فیلم The Fighter

فیلم تد (Ted) به کارگردانی ست مک‌فارلن، اثر بعدی مارک والبرگ بود که پس از نمایش به محبوبیتی فوق‌العاده دست یافته و موفق به زدن رکورد پرفروش‌ترین فیلم با درجه بندی سنی R شد. این فیلم داستان مردی به نام جان است که از کودکی با عروسک بی‌ادبی به نام تد بزرگ شده و اکنون تبدیل به صمیمی‌ترین دوستان یکدیگر شده‌اند. در ابتدا قرار بود هیث لجر در این فیلم به صداپیشگی عروسک تد بپردازد ولی با مرگ وی، ساخت پروژه نیز به تاخیر افتاد و در نهایت خود مک‌فارلن به جای این عروسک صحبت کرد. والبرگ پس از تماشای انیمیشن‌ Family Guy بود که به همکاری با مک‌فارلن علاقه‌مند شد.

مارک در ادامه برای بازی در فیلم رنج و گنج (Pain & Gain) به کارگردانی مایکل بی، وزن بدن خود را از ۷۵ کیلوگرم به ۹۶ کیلوگرم افزایش داد. او برای این کار به سراغ مکمل‌های تغذیه‌ی محصول شرکت خودش رفت و ظرف مدت ۷ هفته طی تمرینات پر فشار بدنسازی، بدن خود را پرحجم و کاملا عضلانی کرد. او در این مدت در طول شبانه ‌روز ۱۲ وعده غذا می‌خورد و این کار را در زمان تصویربرداری فیلم نیز ادامه داد. اوج کار والبرگ زمانی بود که مجبور شد در فیلم بعدیش یعنی قمارباز (The Gambler) وزن بدن خود را به ۶۲ کیلوگرم کاهش دهد. او که در این فیلم نقش استاد ادبیاتی به نام جیم بنت را ایفا می‌کرد که اعتیاد شدیدی به قمار کردن دارد، برای درک بهتر این شخصیت در کلاس‌های دانشگاه‌ کالیفرنیا شرکت کرده و به تحلیل شخصیتی اساتید مختلف و روش تدریس آنها پرداخت. مارک از ایفای نقش جیم بنت به عنوان بزگ‌ترین چالش دوران حرفه‌ایش یاد می‌کند. او به گفته‌ی خودش، تمام زندگی خود را به پای این نقش گذاشت ولی دیگر حاضر نیست در فیلم دیگری به چنین مشقت‌هایی تن دهد. قمارباز (The Gambler) در ابتدا قرار بود با کارگردانی مارتین اسکورسیزی و بازی لئوناردو دی کاپریو روانه‌ی سینماها شود که در ادامه اسکورسیزی از پروژه کنار کشید.

مارک والبرگ در فیلم The Gambler

همه پول‌های دنیا (All the Money in the World) به کارگردانی ریدلی اسکات، جدیدترین فیلم والبرگ است که وی در آن با ستارگانی نظیر کوین اسپیسی و میشل ویلیامز همبازی شده است. این فیلم داستان سرقت نوه‌ی میلیاردر نفتی، جان پل گتی در سال ۱۹۷۳  توسط مافیای ایتالیا و درخواست ۱۷ میلیون دلاری آنها برای آزادی وی را روایت می‌کند.

مارک از سال ۲۰۰۱ با مدل آمریکایی، رئا دورهام وارد رابطه شد که آنها در نهایت در آگوست سال ۲۰۰۹ در کلیسایی در بورلی هیلز با یکدیگر ازدواج کردند. مارک و رئا صاحب دو پسر با نام‌های برندان جوزف و مایکل و دو دختر با نام‌های الا رائه و گریس مارگارت هستند.

مارک در امور خیریه‌ی بسیاری فعال است. او در سال ۲۰۰۱ مرکزی را با نام موسسه‌ی جوانان مارک والبرگ تاسیس کرد که در آن به مشکلات جوانان می‌پردازد. او همچنین با چند مرکز خیریه برای کمک به زنان و کودکان بی‌خانمان همکاری می‌کند. مارک یک کاتولیک معتقد است و هر روز به کلیسا می‌رود.

از دیگر فعالیت‌های مارک می‌توان به خرید حق امتیاز یک تیم کریکت با نام بارباروس تریدنتس در لیگ برتر کارائیب و اداره‌ی رستورانی در ماساچوست اشاره کرد. همچنین او به همراه برادرانش، تهیه کنندگان برنامه‌ی تلوزیونی والبرگرز (Wahlburgers) هستند که تاکنون چهار فصل از آن ساخته شده است. والبرگ در مصاحبه‌های بسیاری اعلام کرده بود که قصد دارد در چهل سالگی خود را بازنشسته کرده و بیشتر وقتش را صرف خانواده‌اش و گلف حرفه‌ای کند. او مدت‌هاست که چهل سالگی را رد کرده ولی همچنان علاقه‌مند به ادامه‌ی کار در سینماست.

مارک والبرگ در کنار خانواده‌اش

مارک که رابطه‌ای صمیمامه با مادرش دارد، عمارتی ۵ میلیون دلاری را در بورلی هیلز خریداری و مادرش را به آنجا منتقل کرده است. او قرا بود به همراه خواکین فونیکس نقش‌های اصلی فیلم کوهستان بروکبک (Brokeback Mountain) را ایفا کنند که به خاطر صحنه‌های نامتعارف آن، نهایتا هر دو پشیمان شدند. مارک روی شانه‌ی چپش یک خالکوبی از باب مارلی دارد. او به همراه تعدادی از دوستانش قرار بود در هواپیمایی که در یازدهم سپتامبر با برج‌های دوقلو برخورد کرد حضور داشته باشند اما از خوش اقبالی آنها، برنامه‌ی سفرشان در آخرین لحظات تغییر کرد. مارک، فیلم حقیقت درباره چارلی (The Truth About Charlie)‌ را بدترین فیلم کارنامه‌اش می‌داند و از شخصیت مکس پین نیز به عنوان جذاب‌ترین نقشی که تا به امروز ایفا کرده یاد می‌کند. دوران پرمشقت (Hard Times) به کارگردانی والتر هیل و با بازی چارلز برانسون محبوب‌ترین فیلم زندگی‌اش است و لئوناردو دی کاپریو، جیمی باتلر و ویل فرل نیز نزدیک‌ترین دوستانش به حساب می‌آیند.

فهرست فعالیت‌های هنری مارک والبرگ: