نقد و بررسی بازی NEED FOR SPEED PAYBACK

اولین چیزی که در NFS Payback بشدت خودنمایی می‌کند، این است که بازی سعی کرده با بخش‌های متنوع شما را احاطه کند.  Payback در نگاه اول مجموعه‌ای گسترده از مسابقات درگ و ماشین‌‌های فول‌پاورش، کلاسهای آف‌رُد و دریفت، مسابقات عادی، ماموریت‌های داستانی، تعقیب و گریزهای مختلف، ماموریت‌های جانبی و … است که نشان می‌دهد بازی بشدت می‌خواهد برای مخاطبش متنوع و عمیق باشد. تیونینگ و شخصی‌سازی خودروها هم همانند آنچه که در نسخه گذشته شاهدش بودیم، به قوت خود باقی مانده و با وجود تعداد کثیر خودروهای این نسخه، اینبار دیگر شاهد اتوموبیل‌های غیرقابل شخصی‌سازی نیستیم و سازندگان در این بخش حسابی عرق ریخته‌اند تا دست شما برای ساخت خودروی ایده‌آلتان باز باشد.

Payback همه این‌ها را دارد، هر آنچه که طرفداران انتظارش را داشتند و در نسخه گذشته کمبودش احساس میشد. اما آیا این مخلوط خوش رنگ و لعاب به اندازه‌ای که نشان می‌دهد دلنشین است؟

این بار داستان کلیشه‌ای ما در شهر خیالی Fortune Valley روایت می‌شود، شهری واقع در منطقه خشک و بیابانی که تحت سیطره کازینوها، خلاف‌کارها، پلیس‌های فاسد و در راس همه آن‌ها، The House، بزرگترین گروه رانندگان زیرزمینی قرار دارد. زمانی در این شهر گروه‌های مختلف با یکدیگر رقابت می‌کردند و همه چیز خوب بود؛ اما اکنون دیگر نیست، همه آن گروه‌ها یا از شهر بیرون رانده شدند و یا به زیر مجموعه‌های The House تبدیل شدند. حالا Tyler که اتفاقا به عنوان خبره‌ترین و نابغه‌ترین راننده تاریخ آمریکا در آن اطراف شناخته شده است، دست دوستانش را می‌گیرد و به جنگ این گروه‌های کوچک میرود تا بتواند The House را شکست دهد‌‌.

در مورد سناریو داستان باید بگویم که بار پنجم است که این پلات فوق‌العاده کلیشه‌ای در سری NFS تکرار می‌شود! راننده‌ای ماهر که به جنگ گروه‌های خلافکار و رانندگان زیرزمینی می‌رود و آن‌ها را مثل آب‌خوردن قورت می‌دهد. NFS یک عنوان ریسینگ است، نمی‌توان از آن انتظار داستانی بلندپروازانه و یا حداقل تمرکز ویژه بر روایت را داشت اما آنچه که در Payback خواهید دید، اگر بدتر از نسخه پیشین نباشد، مطمئنا بهتر هم نیست! البته جای شکرش باقیست که دیگر لازم نیست کِن‌بلاک را در حالی که سعی میکند جلوی دوربین طبیعی رفتار کند تحمل کنید! اما همچنان شخصیت پردازی در سطح پایینی قرار دارد، دیالوگ‌های آبکی و نا به جا هم مانند گذشته به قوت خود باقی مانده‌اند، به طوری که بارها برای شما سوال می‌شود که مگر می‌شود یک بازی AAA با این میزان بودجه نویسنده‌ای در حد آثار دسته چندمی هم نداشته باشد؟ بخش آزار دهنده ماجرا این است که قسمت زیادی از بار روایی بازی بر عهده همین دیالوگ‌ها و تلفن‌ها قرار گرفته و به ندرت میان پرده‌بلندی را شاهد هستیم. موضوعی که باعث می‌شود گاهی اوقات ترجیح دهید از خیر توجه کردن به آن‌ها بگذرید و به رانندگیتان بپردازید.

همچنین برعکس آنچه که از عناوینی مانند Most Wanted و Carbon به یاد دارید، گروه‌های زیر زمینی Payback و روسای آن‌ها، فاقد هرگونه شخصیت‌پردازی قابل لمس و منحصر به فرد هستند که باعث شود به عنوان یک رقیب بزرگ در مقابل شما قرار گیرند. نهایت تلاش سازندگان این بوده که برای معرفی هرکدام از آن‌ها میان‌پرده‌ای چند ثانیه‌ای را از اعضای آن گروه که در حال لایی‌کشی و رانندگی در جادها هستند به شما نمایش دهند. تنها فرق هرکدامشان لهجه یا جنسیت‌شان است و کلاس مسابقاتی که در آن تبحر دارند. سطح شخصیت‌پردازی آنقدر پایین است که باعث می‌شود هیچ گونه احساس رقابتی نسبت به آن‌ها نداشته باشید، نکته‌ای که واقعا در مقابل تاریخچه این سری نا امیدکننده و غیر استاندارد است!

حال که در حوزه داستان و اهداف داستانی کاملا شاهد اثری بد و رده پایین هستیم، در گیم‌پلی اوضاع چطور است؟ در Payback ما شاهد نقشه‌ای وسیع هستیم. Fortune Valley از نظر اندازه و تنوع در محیط منطقه‌ای قابل ستایش است؛ مناطق بیابانی وسیع، جاده‌ها و اتوبان‌های آسفالتی طولانی، مسیرهای کوهستانی جنگلی پر پیچ و خم و مناطق شهریِ متراکم؛ چنین تنوع محیطی قطعا یکی از بهترین لحظات بازی را برای شما رقم می‌زند.

همچنین اینبار دیگر هر ماشینی را نمی‌توانید برای هر مدل مسابقه‌ای استفاده کنید که این سیاست مناسبی است. در بازی ۵ کلاس مختلف از خودروها موجود است. کلاس‌هایی همانند Drift و یا Drag که هرکدامشان ماشین‌های خاص خود با هندلینگ خاص خودشان را می‌طلبیند. شما باید برای هر کدام از این ۵ کلاس، خودرویی مخصوص تهیه کرده و به صورت جدا سطح‌اش را آپگرید کنید. موضوعی که در گذشته مشابه‌اش را در عنوان The Crew دیدیم؛ با این تفاوت که در NFS شما نمی‌توانید یک خودرو را تغییر کاربری بدهید. به این گونه که فرضا خودروی Mitsubishi Evolution در هر ۳ کلاس آفرُد، رِیس و دریفت قابل استفاده است.

اما مشکل این سیاست در کجاست؟ اکنون شما یک عدد از آن را در کلاس آفرُد خریداری و آپگرید کرده‌اید و سپس به علت آنکه تا الان کل پول‌های خود را خرج میتسوبیشی کردید تا آپگرید بماند و کمک حال شما در رقابت‌هایتان باشد، خودروی دریفت شما ضعیف مانده و نمی‌توانید در مسابقه پیش رو خوب عمل کنید. پس طبیعتا میتوانست منطقی باشد که قابلیتی در اینجا گنجاده میشد و به شما اجازه این کار را میداد که در ازای پرداخت میزان عادلانه‌ای پول بتوانید کلاس خودروی میتسوبیشی را به دریفت تغیر دهید و از قدرت خودرویتان برای برنده شدن در این مسابقات نیز استفاده کنید. اما اینطور نیست! شما نمیتوانید اینکار را انجام دهید! یک خودروی آفرُد ، آفرُد است و یک خودروی دریفت، دریفت.

این محدودیت زمانی آزاردهنده‌تر می‌شود که از هر مسابقه پول چندانی نصیبتان نمی‌شود که بخواهید جوابگوی همچین هزینه‌هایی باشد. یا بایستی از خیر شخصی‌سازی ظاهری خودرو بگذرید (یکی بزرگ‌ترین لذت‌های NFS) یا آنکه چندین بار مسابقات گذشته را تکرار کنید، انقدر که بتوانید مبلغ لازم برای ارتقاء دیگر خودروهایتان در کلاس‌های دیگر را جمع آوری کنید. موضوعی که به مرور زمان حسابی باعث خستگی و زدگی شما از بازی می‌شود و در این زمان دو راه حل برای شما باقی می‌ماند؛ یا بازی را کنار بگذارید یا به سمت خرید لوت باکس بروید. درست است…خرید لوت باکس!

مطابق با سیاست‌های جاری ناشرهای بزرگ در این چند وقت اخیر NFS نیز از لوت باکس‌های بدنام بهره می‌برد. لوت‌باکس‌هایی که در ازای پرداخت مقدار مشخصی پول واقعی، به شما اهدا می‌شود و شما می‌توانید از آن‌ها دود نیتروژن رنگی، مهتابی زیر خودرو ، رنگ دود لاستیک خاص، بوق‌های عجیب غریب و در کنار همه این‌ها (و از همه مهم‌تر) مقداری پول برای خرید و شخصی‌سازی خودروهایتان به دست آورید! موضوعی که به خوبی توجیه میکند که چرا رقابتهای Drift از بخش آنلاین حذف شده و قیمت بعضی از خودروها و قطعات به این اندازه گران هستند!

ما تعداد زیادی خودرو به همراه چندین گاراژ جلویتان میگذاریم و شما برای خرید و شخصی‌سازی هرکدام آن‌ها یا باید مسابقاتی که چندین بار تکرار کرده‌اید را ۱۰ بار دیگر نیز انجام بدهید و یا اینکه در ازایشان پول واقعی پرداخت کنید! این قطعا سیاستی نادرست و ضدمخاطب است.

موضوع ناراحت کننده‌ دیگر نیز این است که متاسفانه دیگر ممکن نیست در حین گشت و گذار آزادانه خود به ماشین پلیسی برخورد کنید. خبری از پلیس‌های سرسخت و دوست داشتنی که از تریلرها در ذهنتان به جا مانده هم نیست. در این نسخه سازندگان به دلایل نامشخص تصمیم گرفتند تعقیب گریزها را تنها در قالب یک سری ماموریت از پیش تعیین شده قرار دهند. ماموریت‌هایی که با خودروهای کلاس Runner انجام می‌پذیرد و اغلب هم تکراری و خسته کننده ظاهر می‌شوند.

از سوی دیگر سیستم تعقیب و گریزها هم یک فاجعه در کارگردانی است. تعقیب‌ها اینگونه دنبال می‌شود که شما از نقطه A که خود سازندگان آن را مشخص کرده‌اند، مورد یورش پلیس‌هایی قرار می‌گیرید که به یک باره یادشان افتاده که باید بر سر پست‌هایشان حاضر شوند؛ سپس تا نقطه B آن‌ها را دنبال خود راه می‌اندازید و از نقطه B به بعد آنها فراموش می‌کنند پدال گاز کجا قرار دارد و به همین علت سرعتشان به طرز مضحکی کم شده و شما به سمت نقطه C و پایانی حرکت می‌کنید. در این حد فاصل نقطه A و B هم مهم نیست شما چه خودرویی دارید و با با چه سرعتی در حال رانندگی هستید. آنها هرگز از فاصله ۲-۳ متری شما دور نمی‌شوند! دقیقا موضوعی برعکس آنچه که در نسخه پیشین مشاهده کردیم. گویا کلا Ghost Games فراموش کرده یک تعقیب و گریز طبیعی چگونه انجام می‌شود.

به طور کلی اگر بخواهیم بخش‌های مختلف مسابقه را ببندیم، این موضوعات باعث شده مسابقات مربوط به کلاس Runner فوق‌العاده خسته کننده و حصله سر بر باشند؛ کلاس‌های Race و OffRoad شاید بتواند لحظات هیجان انگیز و جذابی را برایتان رقم بزند. اما در بقیه بخش‌ها اینگونه نیست؛ مسابقات Drag بسیار کمیاب و کوتاه‌اند و مسابقات Drift نیز بیش از حد آسان و پیش پا افتاده.

شاید اگر سازندگان تلاش نمیکردند با این همه اضافه کاری و شلوغ‌کاری بازی خود را متنوع و وسیع جلوه دهند، میتوانستیم بگوییم که می‌شود از Payback لذت برد. اما به لطف این فرمول غلط نه تنها بازی جذاب و سرگرم کننده نشده، بلکه تبدیل به یک عنوان تقریبا پوچ و خسته کننده همچون نسخه پیشین شده است!

سطح مسابقات آنلاین هم وضعیت بهتری از حالت تکنفره ندارد‌. در حوزه آنلاین خبری از مسابقات Drag نیست، همچنین مسابقات Drift به علت پول زیادی که در نسخه‌ی پیشین نصیب بازیکنان می‌کرد در این بخش در دسترس نیستند (ممنون EA!). بخش آنلاین این عنوان خلاصه می‌شود در مسابقات Offroad و Race که طی یک رای گیری، اعضای Speed List تصمیم می‌گیرند که کدام کلاس را برای رقابت برگزینند. از سوی دیگر متاسفانه سیستم Matchmaking صحیحی نیز همچون گذشته در کار نیست، شما باید انتظار هر رقیبی با هر خودرویی را بکشید و از آنجایی که چهارم و یا پنجم شدن کمک زیادی برای پول جمع کردن به شما نمیکند، برای اول شدن بایستی خودروهای سطح بالا و قدرتمند را خریداری کنید تا شانسی برای غلبه بر رقبا داشته باشید و خب، آنها نیز بسیار گران هستند!

باز هم اشاره تلخی می‌کنم به سیستم خرید لوت‌باکس‌ها که در اینجا هم تاثیرش را گذاشته و به خوبی تفاوت‌ها را میان آن‌ها که پول خرج کرده‌اند و آن‌ها که نکرده‌اند رقم زده است. با خرید لوت‌باکس‌ها شما می‌توانید خوروهایی مانند P1 و Regera را که در حالت عادی هزینه خریدشان غیر قابل پرداخت به نظر میرسد را تهیه کنید و بازیکنان عادی را به راحتی شکست دهید. موضوعی که از پایه و اساس سیاست‌های موجود در NFS Payback را برایتان نمایان می‌سازد. شما یا پول می‌دهید یا یک کار را هزار بار انجام می‌دهید.

بازبینی تصویری

برای شکست کامل یک گروه باید رانندگان عضو آن را در سطح نقشه بیابید و با آن‌ها رو در رو مسابقه دهید و در نهایت رئیس آن گروه را به چالش بکشید.

در بازی ۶ ماموریت داستانی وجود دارد که هر کدامشان به چندین زیر شاخه تقسیم می‌شوند.

یکی از معدود بخش‌های هیجان انگیز Payback مسابقات آفرُد کوهستانی آن است. جایی که لبه‌های تیز و جادهای پر پیچ و خم به همراه دریفت‌های پی در پی شما را به حال و هوای عناوینی همچون Dirt میبرد.

یکی از آپشن‌هایی که تنها در لوت‌باکس‌ها یافت می‌شود همین دود‌های رنگارنگ و زیبا است.

مقداری نوستالژی!

در NFS Payback راه‌های زیادی برای آف‌رود کردن وجود دارد.

خوشبختانه برخلاف نسخه‌ی پیشین این بار خودروهای سوپراسپورت نیز به اندازه کافی قابل شخصی سازی هستند!

مسابقات Drag آنطور که باید جذابیت ندارند. همچنین نسبت به دیگر مسابقات بسیار کمتر با آنها برخورد می‌کنید.

جهانِ بازی به لطف توانایی‌های Frostbite چنین جلوه‌هایی هم برای شما رقم می‌زند!

نکات مثبت

تعداد بالای خودروها

شخصی‌سازی و تیونینگ مناسب

وجود مناطق متنوع و وسیع برای رانندگی

نکات منفی

حذف پلیس‌ها از سطح شهر

کلیشه‌ای بودن موضوع داستان و ضعف در شخصیت پردازی و روایت

ملال‌آور بودن روند پیشروی در بعضی از مقاطع بازی

نبود تنوع در بخش آنلاین

عدم وجود سیستم Matchmaking مناسب که بازیکنان را با عدالت کنار هم قرار دهد

سیاست بی‌شرمانه بازی در زمینه لوت‌باکس‌ها

سخن آخر

Need For Speed Payback ادامه‌دهنده‌ی راه Need For Speed 2015 است که سعی کرده تنوع زیادی را در خود بگنجاند اما به علت پرداخت ناصحیح به بخش‌ها هیچ کدامشان عمق کافی پیدا نکرده‌اند و به ندرت هیجان انگیز ظاهر می‌شوند. از سوی دیگر اتکای بازی بر لوت‌باکس‌ها باعث برهم خوردن تعادل مورد نیاز و ریتم منطقی در پیشرفت بازیکنان شده است و زمانی که این مشکلات را در کنار داستان و ماموریت‌های عمدتا خسته‌کننده می‌گذاریم، چیزی جز یک تجربه ناآمیدکننده را رقم نمی‌زنند، تجربه‌ای که نشان می‌دهد Payback نیز لیاقت یدک کشیدن نام Need For Speed را ندارد.

تانی کال

پردیس گیم