آشنایی با بیماری تب روماتیسمی
برخی از گلودرد ها همراه با درد و عفونت است که می تواند به دلیل بیماری تب رماتیسمی باشد،در این مقاله به بررسی علل تب رماتیسمی و روش های درمان و بهبود آن می پردازیم.بیماری تب رماتیسمی معمولا بعد از گلودردهای چرکی درمان نشده ایجاد می‌شود. بزرگترین علامت این بیماری همان تب است که به دنبال گلودرد چرکی به وجود می‌آید.
به دنبال سرماخوردگی، میکروب در داخل حلق باقی می‌ماند که با ایجاد گلودرد چرکی، عفونت را وارد حلق می‌کند که اگر این عفونت درمان نشود و فرد آنتی‌بیوتیک مصرف نکند یا پنی‌‌سیلین به وی تزریق نشود، عفونت حاصله می‌تواند منجر به تب روماتیسمی‌شود.
این بیماری در تمامی‌سنین می‌تواند اتفاق بیفتد، اما بیشتر کودکان پنج تا پانزده سال را گرفتار می‌کند.
علل بیماری
تب روماتیسمی‌از یک عفونت استرپتوکوکی قبلی (معمولا عفونت گلو) که ۶-۲ هفته قبل از بروز علایم تب روماتیسمی‌رخ می‌دهد ناشی می‌شود. این اختلال، یک اختلال خودایمنی است که در آن پادتن‌های تولیدشده بر ضد باکتری استرپتوکوک بر ضد مفاصل و قلب نیز واکنش نشان می‌دهند.
تغذیه نامطلوب، سابقه خانوادگی تب روماتیسمی، زندگی در محل‌های پرجمعیت یا غیربهداشتی، داشتن استعداد ابتلای مکرر به عفونت‌های تنفسی فوقانی و عفونت‌های استرپتوکوکی درمان نشده یا ناقص درمان‌شده از عوامل تشدید کننده این بیماری است.
درمان
هر فردی می‌تواند بیش از یک بار گرفتار به تب رماتیسمی‌شود و در حقیقت کودکی که یک بار سابقه تب رماتیسمی‌داشته، برای ایجاد حملات بعدی تب رماتیسمی‌مستعدتر است. بنابراین باید به دستورات پزشک عمل شود و به عنوان پیشگیری از آنتی بیوتیک‌هایی با اثر طولانی مدت به طور مرتب استفاده کرد که نوع آنتی بیوتیک تجویزی برعهده پزشک متخصص است.
البته هیچ دارویی برای درمان قطعی تب رماتیسمی وجود ندارد، یک حمله تب رماتیسمی ممکن است پس از چند هفته یا چند ماه فروکش کند، اما آسیب‌های وارده به قلب امکان دارد برای همیشه باقی بماند. به همین دلیل است که پیشگیری از تب رماتیسمی‌دارای اهمیت بسیاری است.
