تلخی بی‌پایان برای شهباززاده
لیگ ترکیه از همان ابتدا برای بازیکنان ایرانی خوش‌یمن نبود. از آن زمان که کاویانپور و بختیاری‌زاده راهی لیگش شدند تا همین سال گذشته که رامین رضاییان و مهدی طارمی و پرسپولیس را دچار دردسر کردند. با این حال سجاد شهباززاده از وضعیت بازیکنان پرسپولیس درس عبرت نگرفت و تصمیم گرفت خودش راهی ترکیه شود تا شاید بتواند شانس دعوت به تیم ملی را در لیگ بدشانسی‌ها بدست بیاورد. شهباززاده را می‌توان در این یک سال اخیر نماد بدشانسی دانست. بازیکنی که با توالی بدشانسی‌ها بعد از آمار بسیار بد گلزنی حالا فصل را هم از دست داد. در صدر تمام این بدشانسی‌ها اما یک تصمیم اشتباه قرار دارد، تصمیمی که شهباززاده را نه تنها به تیم ملی نرساند بلکه ادامه فوتبال او را هم با سختی‌های زیادی مواجه کرده است.
مهاجمانی که منصوریان به استقلال آورد، شهباززاده را به فکر جدایی انداخت و حتی اصرارهای سرمربی استقلال برای ماندن هم فایده‌ای نداشت. شهباززاده که تصور می‌کرد با حضور مهاجمان جدیدی مانند علی قربانی و آرش افشین و کاوه رضایی جایی برای درخشش او نخواهد بود رفتن را به ماندن ترجیح داد. او از ترس دیده‌نشدن و پشت خط مهاجمان استقلال ماندن به لیگ ترکیه رفت و با همان سرنوشت مواجه شد. شهباززاده خیلی زود هوای بازگشت به سرش زد. منصوریان از مدت‌ها قبل برای او جا خالی کرده بود اما انگار قرار نبود بازگشت این بازیکن به همان راحتی رفتنش باشد. محروم شدن استقلال از پنجره نقل و انتقالات، مسیر شهباززاده را به تبریز تغییر داد. در آنجا هم سرنوشت مشابهی منتظرش بود و در نهایت نفت تهران تیم او تا پایان فصل شد. شهباززاده در فینال جام‌حذفی مقابل تراکتورسازی هم عدد صفر را از مقابل گل‌های زده‌اش برداشت و هم با نفت قهرمان جام‌حذفی شد. یک پایان شیرین برای یک سال تلخ و امید به سال جدید. امیدی که چندان دوامی نیافت.
شهباززاده به استقلال بازگشت اما نه در تیم منصوریان درخشید و نه برای شفر گل زد. او باز هم دوای دردش را در لیگ دیگری جست و جو کرد و از پیشنهاد سفت و سخت ذوب‌آهن گذشت تا به قطر برود و شاید این بار لژیونرشدن مشکلاتش را حل کد. او لژیونر شد و در بازی اول تیمش هم موثر ظاهر شد اما عمر این اتفاق فقط یک هفته طول کشید و در هفته دوم نام شهباززاده از لیست تیمش خارج شد و حالا تا اطلاع ثانوی مقابل اسم این بازیکن نام تیمی دیده نخواهد شد. بازیکنی که شاید بشود لقب بدشانس را به او داد اما همه اتفاقات را باید در دو تصممی اصلی جست و جو کرد. دو تصمیمی که او را از استقلالی که یکی از بهترین پاسورهای لیگ یعنی کاوه رضایی را داشت و ذوب‌آهنی که به بالای جدول برگشته و در انتظار آسیاست دور کرد و به جاهای نامعلومی برد.
