امروزه کنترل زندگی انسان‌ها در اختیار سیستم‌ها است. سیستم‌هایی که به شکل‌های مختلف و در اندازه‌های متفاوت در تمامی جنبه‌های زندگی افراد مشاهده می‌شود. بسیاری تصور می‌کنند که سرنوشت‌شان در دست خودشان است، اما در واقع این سیستم‌ها هستند که حد و حدود و آینده را تعیین می‌کنند. منظور از سیستم ار‌گان‌های رسمی با اختیارات تام نیست، بلکه هر عنصر جهت‌دهنده می‌تواند یک سیستم باشد. برای مثال پدر و مادری را تصور کنید که فرزند خود را مجبور به تحصیل در رشته پزشکی کرده و از او انتظار دارند در آینده دکتر شود. در این حالت خانواده می‌تواند یک سیستم باشد. سیستم‌ها در ابعاد بزرگ‌تر می‌توانند محیط شغلی یا جامعه نیز باشند که فرد برای ادامه حیات لازم است فارغ از علاقه‌مندی‌اش شغل به اصطلاح آینده‌دار اتخاذ کند و برای حفظ مقبولیتش در جامعه، هویت فردی‌اش را فراموش کند. انیمیشن کوتاه The Employment نقدی در پوشش کمدی سیاه به این سبک زندگی است.
شروع انیمیشن با اغاز روز و بیدار شدن شخصیت اصلی همزمان است. در نگاه اول هیچ چیز غیر‌عادی در اتاق، به جز طراحی غیر‌واقع‌انگارانه او مشاهده نمی‌شود، اما رفته رفته دنیای انیمیشن ویژگی‌های عجیب و غریب خودش را به نمایش می‌گذارد. در این دنیا انسان‌ها به ابزار تبدیل شده‌اند و دیگران در وسایل مختلف خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. برای مثال شخصیت اصلی در خانه خود افراد مختلفی را برای کار‌هایی نظیر نگه داشتن آینه یا ایفای نقش به عنوان صندلی و پایه‌های میز در اختیار دارد. به واسطه استفاده از انسان‌ها و نحوه رساندن خود به محل کار، چنین برداشت می‌شود که او فردی ثر‌وتمند و با رتبه اجتماعی بالا بوده، اما پایان‌بندی اثر بر‌خلاف این تصور است…
انیمیشن کوتاه El Empleo محصول استودیو Opusbou بوده و کارگردانی آن را سانتیاگو بو گراسو برعهده داشته است. این هنرمند اهل کشور آرژانتین که موسس استودیو Opusbou است، تجربه حضور در تیم تولید برخی از انیمیشن‌های کشور زاد‌گاهش از جمله Nocturna ،Noah’s Ark و Gisaku را در کار‌نامه دارد. همچنین وی علاوه بر انیمیشن کوتاه El Empleo، دو انیمیشن کوتاه دیگر استودیو Opusbou یعنی ?Hello و Padre را کارگردانی کرده است. پاتریسیو پلازا نویسنده انیمیشن کوتاه El Empleo است که تجربه نسبتا طولانی در حوزه انیمیشن داشته است. او در انیمیشن‌های استودیو Opusbou به عنوان مسئول صدا و نویسنده حضور داشته و در برخی از آثار انیمیشنی به عنوان انیماتور در کنار سانتیاگو بو گراسو حضور داشته است.
انیمیشن کوتاه El Empleo یک کمدی سیاه و طنزی تلخ است. شاید استفاده از انسان‌ها در شکل‌های مختلف در وهله اول خنده‌دار باشد، اما پس از تنها چند ثانیه چنان تلنگری به مخاطب می‌زند که با خاتمه یافتن اثر فراموش نشده و تا مدت‌ها روح و روان را تحت تاثیر قرار می‌گیرد. این انیمیشن اثری ابزورد است که مفاهیم این مکتب در جای جای آن قابل مشاهده است. این مفاهیم به قدری پر‌تعداد و واضح هستند که انگار در حال مشاهده اقتباس انیمیشنی از یکی از آثار ساموئل بکت مانند در انتظار گودو هستیم. در عین حال رگه‌هایی از سوررئالیسم نیز در انیمیشن دیده می‌شود که این ویژگی در خدمت خلق فضا و جنبه طنز‌آمیز اثر قرار می‌گیرد. نوع روایت، از شکل شروع تا شیوه پایان‌بندی، کاملا منطبق با اصول تئاتر ابسورد است. سازندگان به خوبی هدف هنر را شناخته و درک کرده‌اند. هنر، کلاس درس نبوده و هنرمند، معلم نیست. پس به جای دیکته کردن لازم است تنها حقیقت‌ها با شیوه‌های غیر‌مستقیم و همراه با خلاقیت به نمایش گذاشته شوند و برداشت از اثر را برعهده مخاطب گذاشت. انیمیشن کوتاه El Empleo چنین رویکردی در پیش گرفته و در غیر‌منتظره‌ترین لحظه به پایان می‌رسد. بار‌ها از پایان اثر نام برده می‌شود به این دلیل که دنیای اثر هر قدر عجیب، پس از چند دقیقه عادی می‌شود، اما این پایان‌بندی است که تمام معادلات را برهم می‌زند. در نتیجه اهمیت ثانیه‌های پایانی بسیار بیشتر از اواسط و در حد یک دقیقه ابتدایی اثر است.
انیمیشن کوتاه El Empleo با ریتم کندی به پیش می‌رود و تا پایان آن را حفظ می‌کند. به واسطه این ویژگی به مخاطب اجازه داده می‌شود که با استفاده‌های گونا‌گون از انسان آشنا شود و فرصت کافی برای تجزیه و تحلیل آن‌ها را داشته باشد. همان‌قدر که این انیمیشن از نظر فضا‌سازی و داستان اثری شا‌خص است، سبک طراحی انیمیشن منحصر‌به‌فرد و زیبا است. پس‌زمینه لوکیشن‌های متعدد انیمیشن که طیف گسترده‌ای از مکان‌ها اعم از خانه شخصیت اصلی، خیابان‌های شهر و محیط کاری را شامل می‌شود، انگار که به صورت دستی کشیده شده و از نظر طراحی و سایه‌زنی با جزئیات کامل هستند. اما بر‌خلاف محیط‌ها، در طراحی شخصیت‌ها از حالت دیجیتالی استفاده شده که متحرک‌سازی آن‌ها در عین ساده بودن، بدون اشکال و نقص است. دوربین در اکثر مواقع ثابت است و در سکانس‌هایی با دوربین متحرک ریتم آرام اثر باز هم رعایت شده است. سازندگان از زوایای مختلف از نمای نزدیک تا نمای باز استفاده کرده و مانع از یکنواختی اثر شده‌اند.
انیمیشن کوتاه El Empleo از هر‌گونه دیالوگ عاری است و زبان بصری اثر به عنوان عنصر اصلی روایت وظیفه‌اش را به خوبی به انجام رسانده است که فقدان کلام به هیچ عنوان حس نمی‌شود. اما وجه تمایز این انیمیشن با دیگر آثار هم‌رده‌اش، عدم وجود موسیقی است. عدم استفاده از موسیقی را می‌توان استعاره‌ای از دنیای بدون هیجان و شادی انیمیشن دانست. موسیقی به تنهایی می‌تواند به زندگی خسته‌کننده شخصیت‌های اثر نشاط ببخشد که مسلما در تضاد با دنیای ترسیم شده است. انیمیشن کوتاه El Empleo در دسته انیمیشن‌های صامت قرار نمی‌گیرد و جلوه‌های صوتی اثر کامل است. هر عملی و اتفاقی در دنیای انیمیشن نمود آوایی دارد. از بین جلوه‌های صوتی اثر می‌توان به صدای باد در خیابان، آسانسور محل کار و قدم‌های شخصیت اصلی اشاره کرد. صورت شخصیت‌های انیمیشن بی‌روح بوده و هیچ تغییری در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. انگار که انسان‌ها به روبات‌های بدون احساس تبدیل شده‌اند که شخصیت‌شان توسط سیستمی که آن‌ها را به عنوان ابزار می‌خواهد نابود شده است.
انیمیشن کوتاه El Empleo اثری متفاوت، در‌خور توجه و مشهور است. درون‌مایه‌های انیمیشن که برای انتقال آن‌ها از تمام پتانسیل حوزه انیمیشن بهره برده شده، چنان عمیق و تامل‌بر‌انگیز هستند که هر مخاطبی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این اثر موفقیت‌های بسیاری به دست آورده و ۱۰۵ جایزه در جشنواره‌های بین‌المللی کسب کرده است.
