در این نشست که با حضور مازيار ميرى، تهيه كننده و كارگردان، مصطفى زمانى، غزل شاكرى، پگاه آهنگراني و شيرين يزدان بخش، بازيگران، همايون اسعديان، مجرى طرح، امير عربى، فيلمنامه نويس، احمد مرادپور، تدوينگر، شيوا رشيديان، طراح صحنه و لباس و اجراى محمود گبرلو برگزار شد، مازيار ميري در پاسخ به انتقادي مبنى بر درنيامدن شخصيت‌هاي مرد قصه، گفت: من كساني را كه فكر مي‌كردم براي شخصيت‌ها بهترين گزينه هستند، انتخاب كردم. با توجه به اينكه بار اصلى فيلم به عهده خانم‌ها بود، كار بازيگران مرد بسيار سخت مي‌شد. آقاى چنگيزيان كاراكتری سخت و به شدت منطقي را در اين فيلم داشت كه به نظر من توانست آن نقش را در بياورد.

وي درباره پايان بندي فيلم گفت:  ما دو پايان را براي فيلم، فيلمبرداري كرديم. اينكه شخصيت سارا پاي كاري كه انجام داده بيايستد و يا نايستد. به اين دليل كه علاقه مندم بايد پاي كارهايي كه مي‌كنيم بایستيم، اين پايان را براي فيلم انتخاب كردم.

كارگردان فيلم «سارا و آيدا» تصريح كرد: شايد واقعيت جامعه ما چيز ديگري باشد، اما ما به اين نتيجه رسيديم كه مي‌توان نقطه اميدي را إيجاد كرد و به اين دليل اين پايان را بهتر دانستيم.
وي با بيان اينكه فيلمسازان اجتماعي كشور ثبت زمانه مي كنند، ادامه داد: شرايط جامعه ما جدا از فيلمسازان ما نيست. بي اخلاقي در جامعه نهادينه شده است. سينماي ايران تلاش مي كند شرايط را تغيير دهد و در ميان همه اين بي اخلاقي ها، اميدي را به جامعه تزريق كند.

همايون اسعديان در پاسخ به انتقادات مطرح شده درباره فيلم، گفت: ساخت فيلم به پرتاب نيزه مي ماند كه ما نمي‌دانيم نيزه كجا پايين مي‌آيد. باور من بر اين است كه ما فيلم آبرومندي ساختيم. به ما گفته شد پايان داستان را عوض كنيم كه خوشايند باشد اما ما اين كار را نكرديم.

وي ادامه داد: در جامعه‌اي كه همه چيز سير نزولي دارد و به اندازه كافي نا اميدي وجود دارد، اجازه دهيد كه ما در سينما نااميدى را رشد ندهيم. هر فيلمي در زمان خودش معني مي دهد و اين فيلم هم متعلق به امروز است. من فيلمم را مي سازم و شما انتقادتان را بكنيد.

اميرعربى، فيلمنامه نويس «سارا و آيدا» در انتقاد به اينكه حادثه درون فيلم برآمده از قصه نيست و تحميل شده است، گفت: فيلمنامه نويس ها و درام نويس ها از اينكه حادثه را در گره گشايي بياورند، منع شده‌اند. مهم شكل ورود به حادثه و خروجش است. در فيلمى كه زيرمتن جبر و اختيار دارد، گنجاندن چنين حادثه‌اي ايرادي ندارد.

عربی درباره شخصيت پردازي‌هاي فيلم گفت: تعريف من از شخصيت پردازي درست، اين است كه نقاط منفي شخصيت در خدمت درام داستان باشد.

وي نيز به انتقادات پاسخ داد و تصريح كرد: ما دنبال حرف بزرگ زدن نبوديم، مي خواستيم يك داستان كلاسيك داستان گو را روايت كنيم كه البته نوشتن روي كاغد چيز قابل پيش بيني نيست.

غزل شاكري نيز درباره نقشش در فيلم و حادثه فيلم اظهار داشت: سارا بر اساس مشكلات ديگرى، وارد ماجراهايي می‌شود. ويژگي اين داستان براي ما همان حادثه‌اي بود كه منجر به مرگ دوستش شد و يك اشتباه باعث اتفاقات زيادى شد.

مصطفي زمانى نيز درباره نقش سعيد توضيح داد: رابطه آيدا و سعيد كاملا سطحي است و در فيلم اين رابطه سطحي كاملا مشخص است. آقاي ميزي تنها از من مي‌خواست كه خودم باشم.