با نقد و بررسی فیلم Power Rangers (پاور رنجرز) همراه ما باشید. زندگی دانش آموزان مدرسه ی Angel Grove یعنی جیسون (داکر مونتگمری)، کیمبرلی (نائومی اسکات)، بیلی (آر جی کایلر)، زک (لادی لین) و ترینی (بکی جی) که هر کدام روحیات مخصوص به خود را دارند، پس از برخورد سنگ هایی مرموز و شبیه سکه، کاملا تغییر می کند، سکه هایی که برای هر کدام از آنها یک رنگ خاص را به وجود خواهد آورد. بعد از آن، این پنج نوجوان خود را با قدرت فیزیکی و توانایی های خاصی می بینند و به دنبال آن برمی آیند تا منبع و مکان این سکه های قدرتمند را کشف کنند.
به نظر می رسد که این سکه ها میلیون ها سال پیش، متعلق به تیمی از ابرقهرمانان به رهبری یک بیگانه به نام زُردُن (برایان کرانستون) بوده اند که وظیفه ی آنها، حفاظت از کریستال زئوی سیاره ی زمین بوده است؛ یک کریستال بسیار قدرتمند که در سطح هر سیاره وجود دارد. وقتی که معلوم می شود ریتا رِپولسا (الیزابت بنکس)، یک جادوگر فرازمینی قدرتمند و خطرناک که مصمم به دست آوردن کریستال زئو می باشد، زنده است، مواجهه با او باعث می شود تا نوجوانان ما از قدرت خود در جهت مفیدی استفاده کنند تا سیاره ی خود را نجات دهند.
Power Rangers (پاور رنجرز) نسخه ای بزرگ از این عنوان می باشد که برای اولین بار در دهه ی ۹۰ میلادی با سریال Mighty Morphin Power Rangers به نمایش گذاشته شده است، این فیلم، نوجوانان دراماتیکی را وارد ژانری ابرقهرمانی/ علمی-تخیلی کرده است که نتیجه ی آن نیز سرگرم کننده بودن فیلم می باشد. به نظر می رسد که هدف اصلی فیلم، زنده کردن دوباره ی این عنوان برای کمپانی سابان فیلم بوده است، هدفی که فیلم پاور رنجرز با وجود برخی از ضعف ها، به آن دست یافته است.
فیلمنامه ی پاور رنجرز توسط جان گیتینس (فیلمنامه نویس Kong: Skull Island) نوشته شده است، او به خوبی توانسته است برخی از جنبه ها و هدف های سریال دهه ی ۹۰ پاور رنجرز مبنی بر به وجود آوردن قهرمانانی جدید را رعایت کند، اما یکی از مسائلی که از کاستی های فیلم می باشد، تلاش ناموفق آن برای یکپارچه کردن موضوعات عاطفی سنگین بین نوجوانان و زمینه علمی-تخیلی آن می باشد، ضعفی که می تواند تاثیر منفی بر مخاطبان فیلم داشته باشد.
کارگردان فیلم دین اسرائیلیت به همراه فیلمبردار خود متیو جی. لوید (فیلمبردار فصل اول سریال Daredevil) سعی کرده اند که صحنه های بسیار هیجان انگیز و جذابی را برای مخاطبان خود ایجاد کنند و در کار خود نیز موفق بوده اند، به طوری که فیلم می تواند نسخه های دیگری نیز در آینده داشته باشد که به عناوین پر فروشی تبدیل شوند. یکی از نکات مثبت و کلیدی فیلم، صحنه های درامی است که اکثرا در مکان هایی با نور کم و یا در شب فیلمبرداری شده اند که تاثیر گذاری ویژه ای در جلوه های بصری فیلم داشته اند. گرچه ممکن است این صحنه های تاریک در دید برخی ها تاثیر منفی داشته باشند، اما پاور رنجرز در صحنه های اکشن خود آن قدر خوب ظاهر شده است که می تواند نظر مثبت این افراد را نیز جلب کند.
کارگردان پاور رنجر همچنین سعی داشته است تا همکاری‌ای موفق با بازیگرانی جوان داشته باشد و از هر کدام از آنها به یک اندازه در فیلم استفاده کند. این کاراکترهای جوان که جیسون (داکر مونتگمری)، کیمبرلی (نائومی اسکات)، بیلی (آر جی کایلر)، زک (لادی لین) و ترینی (بکی جی) نام دارند، نیز جواب اعتماد دین اسرائیلیت را داده اند و در طول فیلم بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشته اند، اما اگر بخواهیم یکی از آنها را به عنوان بهترین معرفی کنیم، آن کاراکتر می تواند رنجر آبی با بازی آر جی کایلر باشد.
در حالی که رنجرها قهرمانان داستان هستند، اما در این بین نباید نقش منفی ریتا رپولسا با بازی الیزابت بنکس را فراموش کرد، این نقش منفیِ بین کهکشانی، یک بازی تازه برای این بازیگر موفق می باشد و همچنین سهم زیادی در بهتر بودن فیلم داشته است. از جمله دیگر بازیگرانی که در کنار بنکس حضور تاثیر گذار، البته محدود تری داشته اند، می توان به برایان کرانستون در نقش زردن و بیل هیدر در نقش آلفا ۵ اشاره کرد.
در پایان نیز می توان فیلم Power Rangers (پاور رنجرز) را یک بازسازی موفق و شروع یک مسیر بزرگ برای این عنوان کلاسیک دهه ی ۹۰ خواند و این کار نیز مدیون اعتماد کارگردان فیلم به بازیگران جوان آن می باشد که توانسته اند در کنار بازیگران با تجربه ای چون بنکس و کرانستون، اجرای قابل قبولی داشته باشند، اگرچه فیلم ضعف هایی نیز داشته است، اما به کمک تمامی عوامل و به ویژه فیلمبردار کار، این پروژه به یک عنوان سرگرم کننده بدل شده است.
بیاتومگ
