چرا رگها آبی به نظر می‌رسند؟
خون به رنگ قرمز است و یک جراح هم به شما خواهد گفت که رگ های ما هم قرمز هستند. ما وقتی از روی پوست آنها را می بینیم، به رنگ آبی دیده می شوند. جواب به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ مثلا اینکه چشمان شما رنگ را چگونه درک می کنند؛ وقتی نور با بدنتان تماس برقرار می کند، چه رفتاری دارد؛ و برخی ویژگی‌های خاص خون در این عامل دخیل هستند.
نور به صورت باریکه حرکت می کند. فاصله میان هر باریکه(میان موج) را طول موج می نامند. رنگ‌های مختلف نور امواجی با طول مختلف دارند. نور قرمز طول موج بلندی دارد (تقریبا ۷۰۰ نانومتر)، در حالیکه نور بنفش طول موج کوتاهی دارد (تقریبا ۴۰۰ نانومتر) و بقیه طیف به صورت زیر پراکنده شده است:
ما وقتی چیزی را با رنگ خاصی می بینیم که نور آن رنگ به چشم ما برخورد کرده باشد؛ یا به طور مستقیم از یک منبع نور یا بازتاب آن از یک سطح. برای اینکه درک کنیم رگ‌هایمان به چه رنگی ظاهر می شوند، باید به این فکر کنیم که وقتی طول موج‌های مختلف نور به پوست ما برخورد می کنند، چه اتفاقی برایشان می افتد، تا چه اندازه می توانند به پوست ما نفوذ کنند و وقتی به رگ‌های ما نفوذ کنند، دستخوش چه تغییراتی می شوند. نوری که در طول روز به پوست ما برخورد می کند، اساسا سفید است و ترکیبی از تمامی طول موج‌های مرئی می باشد. اما برای توضیح اینکه چرا رگ‌هایمان آبی دیده می شوند، باید فقط به انتهای آبی و قرمز طیف نگاه کنیم.
نور قرمز طول موج بلندی دارد و این بدان معناست که احتمال تغییر شکل آن توسط مواد اندک است و می تواند با راحتی بیشتری حرکت و نفوذ کند. نور قرمز می تواند به خوبی به درون پوست و بافت های بدن نفوذ کند و تا ۵ اِلی ۱۰ میلی متر زیر پوست راه پیدا کند؛ یعنی جایی که رگ‌های زیادی وجود دارند. وقتی نور قرمز به رگها راه می یابد، هموگلوبین آن را جذب می کند. هموگلوبین‌ها پروتئین هایی هستند که خون ما را به رنگ قرمز در می آورند. اگر نور قرمزی را بر بازویتان بتابانید، شاهد بازتاب مقداری نور قرمز خواهید بود و خطوط تاریکی که رگها در آنها جای دارند، نیز دیده خواهند شد. این پدیده به پرسنل پزشکی کمک می کند تا با تاباندن نور قرمز و گاهی اوقات نور مادون قرمز بر روی بازو، خون بگیرند.
نور آبی طول موج کوتاهی دارد (تقریبا ۴۷۵ نانومتر) و راحت تر از نور قرمز پراکنده شده یا تغییر شکل می دهد. چون به راحتی پراکنده می شود، تا فاصله زیادی هم به درون پوست راه نمی یابد و شاید عمق نفوذ آن به یک میلی‌متر هم نرسد. وقتی نور آبی به پوست برخورد می کند، قسمت اعظم آن منحرف می شود. اگر نور آبی را بر روی پوست‌تان بتابانید، آنچه می بینید، اساسا پوست آبی است و پیدا کردن رگها سخت می شود. شاید دیده‌اید که از نور آبی در جاهایی مثل دستشویی‌های عمومی استفاده می شود تا از تزریق مواد مخدر به درون رگ جلوگیری شود.
پس، حالا تصور کنید نور قرمز و نور آبی به یکباره روی پوست‌تان تابانده می شود، همان چیزی که وقتی نور سفید قرار می گیرید، اتفاق می افتد. شما شاهد بازتاب ترکیبی از رنگ‌های قرمز، آبی و سایر رنگ‌ها خواهید بود. شما رگها را به رنگ قرمز کمرنگ خواهید دید و رنگ آبی نسبتا زیاد به چشم‌تان خواهد آمد. این نشان می دهد که رگ‌های شما در مقایسه با دیگر قسمت‌های بدنتان، به رنگ آبی دیده خواهد شد.
جالب اینجاست که بسته به عمق و ضخامت رگها، این اثر متغیر خواهد بود. رگ‌های خیلی باریکی که به قسمت سطح نزدیک‌اند، آبی دیده نخواهند شد. رگ‌های آبی در افرادی که پوست رنگ پریده‌ای دارند، با شدت بیشتری دیده خواهند شد. این عامل منجر به پیدایش عبارت «خون آبی» برای اشراف زاده‌های اروپایی در قرن نوزدهم شد. رگ‌های این در زیر پوست به رنگ آبی ظاهر می شد.
برگرفته از theconversation
