نقد و بررسی بازی RUINER

اکنون سال 2091 میلادی است. تکنولوژی پیشرفت شگرفی پیدا کرده و همین باعث شده تا بازی کردن با زندگی انسان‌ها راحت‌تر و مفرح‌تر از قبل شود. از بد روزگار، تو هم یکی از آن عده‌ای هستی که با زندگی‌شان بازی شده است. آن‌ها برادرت را دزدیدند و مغزت را هک کردند تا مجبورت کنند که خواسته‌ی پلیدشان را انجام دهی. ولی حالا که از دستشان خلاص شده‌ای، وقت انتقام فرا رسیده است. وقتش است که برادرت را پیدا کنی، زندگی آن‌هایی که این بلا را بر سرت آورده‌اند را ویران کنی و هر کسی که می‌خواهد تو را از رسیدن به هدفت باز دارد، از بین ببری.

بازی RUINER اولین عنوان استودیوی Reikon Games و جدیدترین عنوان منتشر شده توسط کمپانی خوشنام Devolver Digital محسوب می‌شود که در سال 2016 معرفی شد و اکنون مدتی است که برای پلتفرم‌های PC و پلی استیشن 4 و Xbox One در دسترس قرار گرفته است. بازی در شهر Rengkok اتفاق می‌افتد؛ شهری که توسط یک موسسه بزرگ و پیشرفته، ولی فاسد به نام Heaven اداره می‌شود و این موضوع باعث شده است تا به جای بهتر شدن زندگی مردم، بلاهای بیشتری بر سرشان نازل شود. شخصیت اصلی و بی نام بازی بعد از ربوده شدن برادرش و هک شدن مغزش، بنابر اجبار برای کشتن رئیس Heaven وارد مقر آن‌ها می‌شود تا این که هکری که خود را Her می‌نامد، او را از این مخمصه نجات داده و به انتقام گیری تشویق می‌کند. در کل می‌توان گفت که بازی داستانی ساده، ولی با پیچیدگی‌های جالبی دارد و هر چقدر جلوتر می‌روید، با افشاگری‌ها و نکات جالب‌تری در آن روبرو می‌شوید.

بعد از انجام اولین ماموریت، بازیکن وارد بخش جنوبی شهر Rengkok می‌شود. این قسمت از شهر، ناحیه‌ای کوچک است که به صورت باز طراحی شده و بازیکن می‌تواند مستقیما به سراغ ماموریت‌های داستانی برود یا این که با گشت و گذار در آن و صحبت کردن با برخی NPCها، به دریافت ماموریت‌های جانبی بپردازد. انجام این ماموریت‌ها یک سری منافع خاص برای بازیکن خواهد داشت و می‌تواند منجر به دریافت امتیاز بیشتر یا دریافت تجهیزات جدید در مراحل داستانی شود؛ ولی حیف که هیچ تنوعی در آن‌ها وجود ندارد و تمام این ماموریت‌ها به یافتن یا جمع آوری یک سری آیتم خاص خلاصه می‌شوند. از طرفی دیگر، شخصیت‌های مختلفی که بازی با آن‌ها روبرو می‌شوید دارای شخصیت پردازی خاصی نیستند و به جای این که در خاطرتان ماندگار شوند، در حد یک تیپ باقی می‌مانند. این مشکلات به همراه روایت نامناسب داستان (برای درک کل داستان می‌بایست منوی Database را مطالعه کنید) و پایان بندی گنگ آن، باعث شده‌اند تا بازی از لحاظ داستانی و شخصیت پردازی در سطح بالایی قرار نگیرد.

ولی در عوض، فضاسازی و اتمسفر بازی واقعا خوب است. شهر Rengkok به هیچ وجه خالی از سکنه نیست و NPCهای بسیاری در آن وجود دارند که مداوما با هم گفتگو می‌کنند و نسبت به کارهایی که در مراحل اصلی یا فرعی انجام داده‌اید، واکنش نشان می‌دهند. حتی اگر مدتی در شهر بگردید، می‌توانید متوجه یک سری نکات جالب در تعامل این NPCها با هم بشوید. مثل زوجی که در اوایل بازی عاشق هم هستند و با پیشرفت داستان، روابطشان به تیرگی می‌گراید یا گیمری که حاضر است یک سری از بازی‌هایش (که دقیقا اشاره‌ای به بازی‌های ناشر این عنوان یعنی Devolver Digital هستند) را تعویض کند. چنین مواردی باعث شده‌اند که Rengkok نسبت به سایر مکان‌ها در بازی‌های مشابه، در سطح بالاتری قرار بگیرد.

گرافیک و محیط‌ها با توجه به بودجه‌ی ساخت محدود بازی، به خوبی طراحی شده‌اند و کاملا تداعی کننده‌ی حس و حال یک محیط سایبرپانک هستند. همچنین استفاده از رنگ قرمز در طراحی رابط کاربری و قسمت‌های مختلف مراحل، به خوبی حس خشونت و انتقام‌جویی کارکتر اصلی را منتقل می‌کند. موسیقی‌های بازی نیز کاملا در خدمت گیم پلی و اتمسفر بازی بوده و تمام آن‌ها، مخصوصا قطعات Recall و Island Door که توسط آهنگساز انیمه‌های پاپریکا و BERSERK یعنی آقای Susumu Hirasawa ساخته شده‌اند، از کیفیتی بسیار عالی برخوردار هستند.

اما جایی که RUINER در آن می‌درخشد، گیم پلی است. این بازی، عنوانی در سبک شوتر Twin Stick بوده و از این لحاظ، بسیار یادآورعناوینی همچون بازی‌های اخیر استودیوی Housemarque و مخصوصا Hotline Miami است. ولی درست برخلاف بازی‌های فوق، RUINER بازیکن را مداوما تشویق به درگیری‌های سریع و خشونت بار با دشمنان می‌کند. در هر مبارزه، انواع مختلفی از دشمنان مسلح (اعم از سربازان معمولی، کماندوها ، قاتلین، Cyborg‌ها یا حتی انتحاری‌ها) به صورت گروهی و در تعداد بالا به سمت بازیکن حمله ور می‌شوند و او وظیفه دارد تا با تمام توانایی‌ها و تجهیزاتی که در اختیارش قرار گرفته، به مبارزه با آن‌ها بپردازد. بازی به صورت پیش فرض، دو نوع مختلف از Dash و همچنین دو اسلحه با قابلیت استفاده به صورت نامحدود (اسلحه دوربرد RUINER و یک لوله برای ضربات نزدیک) را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد. همچنین بیش از 27 اسلحه سرد و گرم دیگر (از شمشیرهای فرکانس بالا گرفته تا شعله افکن‌ها) در محیط قابل یافتن هستند که با این که در میزان استفاده از آن‌ها، محدودیت وجود دارد، ولی هر کدامشان در برابر نوعی خاص از دشمنان موثرتر از سایرین عمل می‌کنند.

در این میان نمی‌توان از سیستم ارتقای بازی غافل شد. RUINER برخلاف بسیاری از بازی‌های هم سبکش که توانایی‌های ثابتی در اختیار بازیکن می‌گذارند، از درخت مهارت‌ها “Skill Tree” بهره می‌برد. بعد از انجام ماموریت‌ها، استفاده از دستگاه‌های Weapon Grinder یا بازکردن برخی جعبه‌ها، مقداری کارما “Karma” به بازیکن تعلق می‌گیرد که واحد پولی دنیای RUINER به شمار می‌روند و در عمل همان پوینت‌های تجربه هستند. با جمع آوری مقدار مشخصی از کارما، بازیکن Level Up شده و تعدادی Skill Point دریافت می‌کند که می‌تواند از آن‌ها برای دریافت توانایی‌های جدید استفاده کرده یا این که آن‌ها را از لحاظ قدرت تقویت کند. نکته جالب اینجاست که این ارتقاها دائمی نیستند و هر زمان که بازیکن احساس کند که توانایی‌های فعلی‌اش چندان کارایی ندارند، می‌تواند آن‌ها را تغییر دهد و توانایی‌های جدیدی را فعال کند. استفاده از این قابلیت و تغییر توانایی‌ها امری واقعا حیاتی است؛ چون بازی در زمینه‌ی درجه سختی با هیچ کس شوخی ندارد.

درجه سختی بازی حتی در حالت معمولی نیز به شدت بالاست و یک لحظه تامل در مبارزات، نتیجه‌ای جز مرگ نخواهد داشت. با وجود این که کارکتر اصلی به نوار سلامتی دسترسی دارد و با یک ضربه از بین نمی‌رود، ولی در عوض دشمنان ضربات بسیار قدرتمندی را به بازیکن وارد می‌کنند و همین باعث شده تا برخی مبارزات و مخصوصا باس فایت‌های بازی به شدت نفس گیر باشند. با این که بازی یک سری توانایی‌های کمکی همانند کند شدن موقتی روند مبارزه در هنگام برداشتن یک سلاح جدید یا انجام کامبوهای مضرب 3 را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد، ولی با این حال، درجه سختی هنوز هم در مواقعی بسیار ناجوانمردانه به نظر می‌رسد. بارها پیش می‌آید که یکی از تجهیزات مکانیکی بازی به ناگهان روی سر کارکتر اصلی فرود بیاید و او را درجا بکشد یا این که درجه سختی بازی در بعضی از قسمت‌های آن، مثل اولین باس‌های مراحل Hanza Assembly و Walkways of Terror که باید در چند فاز مختلف با آن‌ها درگیر شوید، به ناگهان بیشتر می‌شود.

همچنین بازی از یک سری از مشکلات رنج می‌برد. بازی در هنگام عرضه، باگ‌های و گلیچ‌های بسیار بزرگی همانند کرش‌های مداوم در یکی از باس‌های نهایی داشت که اکثر آن‌ها اکنون با آپدیت‌ها رفع شده‌اند. یا این که یک سری از افکت‌های بازی (همانند روشنایی و کنتراست) در میانه‌ی مبارزات و در حین استفاده از یک سری از توانایی‌ها، دیگر خیلی زیاد از حد می‌شوند. اما بزرگترین مشکل بازی، روند خطی آن است. در طول 6 تا 8 ساعت گیم پلی، تنها کاری که باید در مراحل انجام شود، رفتن از نقطه‌ی A به نقطه‌ی B و درگیر شدن با دشمنان است و به نظر می‌رسد که بازی زیاد از حد بر روی مبارزات تمرکز کرده است. این مسئله در ابتدا مشکل بزرگی به نظر نمی‌رسد؛ ولی با رسیدن به مراحل بالاتر و افزایش درجه سختی بازی، می‌تواند به راحتی باعث خسته کننده شدن گیم پلی شود و برخی بازیکنان را از ادامه دادن منصرف کند.

بازبینی تصویری:

خیال‌های خام یک فرصت طلب… هیچ کس نمی‌تواند از Fork Parker ثروتمندتر باشد.

منوی ارتقای بازی شامل یک ویدئوی آموزشی است تا بهتر متوجه عملکرد بعضی از توانایی‌ها شوید.

اگر خوب دقت کنید می‌توانید به یک سری از ایستر اگ‌های بازی پی ببرید.

از جمله لحظاتی که شدت روشنایی و افکت‌های بازی دیگر خیلی زیاد می‌شود.

یکی از گلیچ‌های بازی. در این صحنه، کارکتر به بیرون از مرحله پرتاب شده است!

نکات مثبت:

– گیم پلی سریع و چالش برانگیز

– فضاسازی و اتمسفر بسیار خوب

– گرافیک و جلوه‌های تصویری مناسب

– موسیقی‌های عالی

– سیستمِ ارتقای مهارت

نکات منفی:

– داستان و شخصیت پردازی‌ها راضی کننده نیستند

– سختی بیش از حد بازی در برخی مواقع

– روند خطی گیم پلی و تمرکز بسیار بر روی مبارزه

– باگ‌ها و گلیچ‌ها

سخن آخر

RUINER یک بازی بسیار خوب است. جلوه‌های بصری عالی و موسیقی‌های خارق العاده‌ی آن، یک اتمسفر گیرا را خلق می‌کنند و مبارزات نیز هیجان انگیز و سریع هستند. ولی متاسفانه درجه سختی بسیار بالا و گیم پلی خطی و متمرکز بر مبارزه‌ی آن می‌تواند برخی کاربران را از ادامه دادن بازی منصرف کند.

تانی کال

پردیس گیم