عادت داریم کم و بیش به ساختاری بازی‌های بزرگ یوبی‌سافت گیر بدهیم و بگوییم که همه‌ی آن‌ها، در پایه ساختاری یکسان دارند. اگر به بازی‌های چند سال اخیر آن‌ها نگاه بیاندازیم، می‌توانیم ببینیم که تمام بازی‌های یوبی‌سافت، محیط-باز هستند و نقشه‌ای بزرگ در مقابل‌تان قرار می‌دهند؛ همه‌ی آن‌ها شخصیتی دارند که مهارت‌های‌اش با جمع کردن پوینت ارتقا پیدا می‌کند و تمام این محیط‌های بزرگ و باز هم پر هستند از آیتم‌هایی که فقط قرار داده شده‌اند تا نکند گوشه و کنار پر جزییات نقشه را از دست بدهید.

سگ‌های نگهبان ۲ را می‌توان یکی از «کول»ترین بازی‌های چند وقت اخیر نامید.

تمام این‌هایی که گفتیم به جای خود، اما نامردی کرده‌ایم اگر بگوییم بازی‌های یوبی‌سافت، یک دنیای بزرگ و زیبا ندارند. «سگ‌های نگهبان ۲» (Watch Dogs 2) همان روند ساخت دنیاهای بزرگ و زیبای یوبی‌سافت را دوباره تکرار کرده است. اولین چیزی که چشم شما را در بازی می‌گیرد، شهر زیبای سان فرانسیسکو است. ما که به این شهر سفر نکرده‌ایم، اما همان زمان عرضه‌ی این بازی، آن‌قدر در توییتر و اینستاگرام تصاویر مقایسه‌ی سگ‌های نگهبان ۲ و سان فرانسیسکوی واقعی را دیدیم که به بازی اطمینان پیدا کرده‌ایم.

سگ‌های نگهبان ۲ در سان‌فرانسیسکو اتفاق می‌افتد؛ شهری که Silicon Valley در آن قرار دارد. همین موضوع هم باعث شده است تا مراحل و اتفاقات بازی، به شرکت‌های حوزه‌ی تکنولوژی بی‌ربط نباشند. برخلاف بازی قبلی، این بار با شهر و شخصیت‌هایی رنگی طرف هستیم. دیگری خبری از یک شخصیت اصلی خسته نیست که یک بارانی کم‌رنگ به تن دارد و در دنیایی افسرده و تاریک زندگی می‌کند. سگ‌های نگهبان ۲ رنگارنگ است؛ از شخصیت‌ها گرفته تا محیط‌های بازی، دور و برتان فقط رنگ می‌بینید.

سگ‌های نگهبان ۲ عصر دیجیتال را بسیار بامزه‌تر از قسمت اول این بازی به تصویر کشیده است. یوبی‌سافت این بار یک بازی بانمک ساخته است. البته این رنگارنگ بودن، فقط در ظاهر شهر و بازی نمایان است و اگر کمی به قصه‌ی آن فکر کنیم، به زندگی تیره و تار مردم سان فرانسیسکو برخورد می‌کنیم. امریکا در سگ‌های نگهبان ۲ به دنیایی که ارول در ذهن‌مان به جای گذاشته، شبیه است. سیاست‌مداران از ریشه فاسد هستند و تمام داده‌هایی که مردم به اشتراک می‌گذارند، توسط مسوولان بررسی می‌شود.

در این میان، باز هم با گروه هکری «ددسک» (Deadsec) طرف هستیم؛ گروهی که در قسمت اول سگ‌های نگهبان تلاش بسیاری کرد تا «ایدن پیرس» را به سمت خودش بکشاند. این گروه، همه چیز و همه کس را هک می‌کند و این موضوع، بخش بزرگی از روند بازی سگ‌های نگهبان است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

سوشال نتورک

می‌خواهید همه چیزی که هک می‌شود را در بازی ببینید، قابلیت «نت‌هک» (Nethack) را روشن کنید. گفتیم که همه چیز حدودا در بازی هک می‌شود و قابلیت نت‌هک هر چیزی که می‌توانید هک کنید را مقابل‌تان می‌گذارد. احتمالا از زمان شماره‌ی اول فرقه‌ی اساسین با چنین سیستمی آشنا هستید؛ سیستمی که فرقه‌ی اساسین آن را Eagle View نامید و بتمن: تیمارستان آرکام آن را به کمال رساند. به همین دلیل هم این سیستم را بیشتر با نام Detective Mode خطاب می‌کنیم.

اسمارت‌فون شما از جرثقیل‌های عظیم گرفته تا ماشین‌ها، دوربین‌ها و درها را هک می‌کند.

درست مثل قسمت اول سگ‌های نگهبان، هنوز هم ابزار اصلی شما برای هک کردن، یک گوشی هوشمند است. اسمارت‌فون شما از جرثقیل‌های عظیم گرفته تا ماشین‌ها، دوربین‌ها و درها را هک می‌کند. برخلاف بازی اصلی که فقط اجازه می‌داد آیتمی را به یک حالت هک کنید، در سگ‌های نگهبان ۲ گزینه‌های بیشتری مقابل شما است.

می‌توانید یک چیز را به حالت‌های مختلف هک کنید. مثلا یک جعبه‌ی فیوز نزدیک دشمنی قرار دارد. می‌توانید کاری کنید تا این جعبه صدا دهد و افراد به سمت آن بروند، یا اینکه این جعبه را به بمبی تبدیل کنید که اگر کسی به سمت آن رفت، به صورت خودکار منفجر شود. هک کردن مثل قسمت قبلی، سریع و بسیار روان است.

نت‌هک به دیدن وسایلی که می‌توانید هک کنید کمک بسیاری می‌کند و ممکن است پس از مدتی به خود بیایید و متوجه شوید که به جای دیدن محیط، بیشتر نت‌هک را روشن می‌کنید. با این حال، حتی به کمک نت‌هک، بازی سخت است. در اوایل بازی، قدرت‌های زیادی در اختیار ندارید و زیاد نمی‌توانید مانور دهید. به مرور زمان و با پیشرفت در بازی، قدرت‌های بیشتری پیدا می‌کنید و ابزارهای مختلف‌تان، همه چیز را برای‌تان ساده‌تر می‌کنند.

البته همین ابتدای کار هم می‌توانید به هوش مصنوعی بازی ایراد بگیرید. دشمنان از فرسخ‌ها شما را می‌بینند و به سمت‌تان حمله می‌کنند. از سوی دیگر، ممکن است دشمنی را که دو متر عقب‌تر از دوست‌اش ایستاده بکشید و دوست‌اش حتی متوجه آن هم نشود. برخی اوقات درها را درست مقابل افراد هک می‌کنید و آن‌ها هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌دهند.

هوش مصنوعی نسبتا بد بازی هم باعث می‌شود تا نقشه‌ی مخفی‌کاری خوبی که در ذهن خود داشتید، به سرعت خراب شود و خودتان را در یک مبارزه‌ی سخت پیدا کنید.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

هکر قاتل

وقتی هشت صد دشمن در مقابل‌تان می‌بینید،‌ بدون شک در اولین حرکت خود، پا به فرار می‌گذارید، چون راه دیگری در مقابل‌تان نمی‌بینید و در کمترین حالت، باید مکان بهتری برای مستقر شدن پیدا کنید. سیستم دویدن و بالا و پایین رفتن بازی، ممکن است برخی اوقات بسیار زیبا و خوب عمل کند و برخی اوقات، همه‌ی بازی شما را به هم بریزد. برای مثال، مشغول فرار هستید و «مارکوس»، به صلاح دید خودش گوشه‌ای را می‌گیرد و می‌چرخد، در صورتی که شما اصلا قصد انجام چنین کاری را در ذهن خودتان نداشته‌اید. این مشکل در فرقه‌ی اساسین هم کم و بیش مشکل دارد و یوبی‌سافت، هنوز سیستم پارکور این بازی‌ها را درست نکرده است.

تیراندازی سگ‌های نگهبان ۲ هم متاسفانه پیشرفت زیادی نکرده است و فاصله‌ی زیادی با جی‌تی‌ای۵ دارد.

پس از اینکه مکان بهتری برای مستقر شدن پیدا کردید، سعی می‌کنید با استفاده از سیستم سنگرگیری بازی، از خودتان محافظت کنید، اما موفق نمی‌شوید؛ چون سنگرگیری خودکار بازی هم برخی اوقات گیج می‌زند. سیستم سنگرگیری سگ‌های نگهبان که با الهام از روی دو شماره‌ی اخیر «اسپلینتر سل» ساخته شده بود، متاسفانه در سگ‌های نگهبان ۲ کمی باگ دارد. سیستم سنگرگیری اسپلینترسل هنوز هم به نظر ما، بهترین سیستم کاور ساخته شده است و امیدواریم بازی‌های بیشتری به استفاده از آن روی بیاورند.

تیراندازی سگ‌های نگهبان ۲ هم متاسفانه پیشرفت زیادی نکرده است و فاصله‌ی زیادی با جی‌تی‌ای۵ دارد. اگر بخواهیم تیراندازی بازی را با عناوینی مثل متال گیر سالید ۵ مقایسه کنیم، سگ‌های نگهبان ۲ حسابی کم می‌آورد. بازی با آن همه ابزار و گجتی که در مقابل شما می‌گذارد، بیشتر شما را تشویق به انجام مراحل به صورت مخفی‌کاری می‌کند.

البته همین سیستم‌های مخفی‌کاری هم خیلی خوب از آب در نیامده‌اند و یک اشتباه، ممکن است همه چیز را خراب کند. با این حال، استفاده از گجت‌های مختلف بازی، آن‌قدر حال می‌دهد که خودتان هم ترجیج می‌دهید به تیراندازی فکر نکنید و برای پیشرفت در مراحل، به فکر یک برنامه‌ریزی باشید.

مراحل بازی، طراحی بسیار خوبی دارند. نقشه‌ها بسیار خوب طراحی شده‌اند و همه چیز همانطور که باید، سر جای‌شان هستند. همین موضوع هم باعث می‌شود تا انتظارات شما به خوبی پاسخ داده شود؛ یعنی اگر خودتان تصور می‌کنید که بهتر است فلان جای یک مرحله، از یک پهپاد استفاده کنید، بازی هم به خوبی امکان استفاده از آن را به شما می‌دهد و تمام انتخاب‌های ممکن را در نظر می‌گیرد. مراحل اصلی بازی، راه‌های مختلفی مقابل شما می‌گذارند و اصلا روندی خطی ندارند.

به غیر از مراحل اصلی بازی، مجموعه‌ی زیادی از مراحل فرعی هم در سگ‌های نگهبان ۲ قرار دارند. مراحل فرعی بازی، به خوبی در داخل روند اصلی داستان جای گرفته‌اند و در نهایت، به خط اصلی ختم می‌شوند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

کول و باصفا

سگ‌های نگهبان ۲ بدون مشکل نیست. می‌توانیم ساعت‌ها درباره‌ی شخصیت‌های بازی و تناقص رفتار و عقاید آن‌ها صحبت کنیم. برای مثال، مارکوس شخصیتی مثبت دارد و حرف از مبارزه با فساد می‌زند، اما لحظه‌ای در کشتن پلیس‌ها یا دیگر افراد درنگ نمی‌کند. یا می‌توانیم از این موضوع صحبت کنیم که گروه‌های گنگستری سان فرانسیسکو، اسلحه که هیچ، بلکه با خود به اندازه‌ی یک ارتش مهمات حمل می‌کنند و سلاح‌های عجیب و غریب دارند.

با تمام این اوصاف، سگ‌های نگهبان ۲ را می‌توان یکی از «کول»ترین بازی‌های چند وقت اخیر نامید. از منوهای بازی گرفته تا نحوه‌ی صحبت کردن شخصیت‌ها، همه چیز در سگ‌های نگهبان ۲ باحال است. این باحال بودن، برخی اوقات بی‌مزه هم می‌شود، اما چند به خاطر چند جوک بی‌مزه به بازی خرده نمی‌گیریم، چون چیزی از لذت آن کم نمی‌کنند.

تنوع در مراحل سگ‌های نگهبان ۲ آن‌قدر خوب است که از بازی خسته نشوید. به جرات می‌توانیم بگوییم که یوبی‌سافت در چند وقت اخیر، بازی بد نساخته است و به فرمولی درست برای سرگرم کردن مخاطبان خود رسیده است؛ فرمولی که شاید تکراری باشد و در اکثر بازی‌های این شرکت دیده شود، اما جواب می‌دهد و فعلا کسی به آن گیر نمی‌دهد.

اگر از دیگر ساخته‌های یوبی‌سافت، از فرقه اساسین گرفته تا فارکرای، لذت می‌برید، حتما سگ‌های نگهبان ۲ را هم بازی کنید. حتی اگر از قسمت اول این بازی راضی نبودید و مراحل این بازی و روند حرکت داستان‌اش شما را آزار داده بودند، می‌توانیم این قول را به شما بدهیم که یوبی‌سافت، مشکلات روند بازی قسمت اول را برطرف کرده است؛ با این حال، نمی‌توانیم این قول را بدهیم که از شخصیت‌ها و داستان بازی لذت ببرید و با آن‌ها ارتباط برقرار کنید.

‌‌‌منبع دیجی کالا مگ