E3 2017 هم گذشت و وقتی نمایشگاه بعدی را ببینیم یک سال بزرگتر شده ایم و یک سال بیشتر بازی کرده ایم و یک سال بیشتر بازیباز بوده ایم و کاش که واقعا هم به اندازه یک سال بزرگتر شده باشیم. وقتی به اتفاقات و مراسم و کنفرانس هایی که در نمایشگاه امسال برگزار شد نگاه می کنم یک موضوع بیشتر از بقیه به چشمم می آید و آن چیزی نیست جز این که “چقدر گستره دامنه سلائق و علائق ما بازیباز ها و به طور کلی انسان ها بالاست.” چقدر دیدگاه های ما با هم فرق می کند و چقدر درست و غلط می تواند نسبی باشد. به حرف های زیر دقت کنید:

“امسال E3 خیلی عالی بود. هر بازی که می خواستم دیدم.” “امسال E3 معمولی بود. خوب بود ولی نه مثل پارسال.” “امسال E3 افتضاح محض بود. یعنی چی که بازی جدید معرفی نشد زیاد.”

اینها مربوط به نمایشگاه ۳ سال مختلف نیستند بلکه همه از همین نمایشگاه سال جاری می گویند. حالا وقتی هر ۳ این حرف ها را با منطق می خوانیم می بینیم هر ۳ هم درست هستند و هم می توانند نادرست باشند. در حقیقت نوع دید ماست که اگر شبیه به یکی از آن ها باشد آن را درست می پنداریم و اگر شبیه یکی نباشد آن را قبول نداریم و از نظرمان غلط است. اینها هر ۳ از زاویه ای که به دقضیه نگاه کرده اند حرفشان درست است. برای شخصی که می خواست بیشتر در مورد بازی های قبلا معرفی شده بداند امسال نمایشگاه خوبی بوده است. برای کسی که این را می خواسته ولی انتظار داشته هیجان و سورپرایز سال قبل هم باشد مراسمی معمولی و خوب بوده است. برای کسی هم که می خواسته فقط با سورپرایز های بزرگ روبرو شود نمایشگاه بدی بوده است.  کدام یک درست می گویند؟ هر ۳ نفر! کدام یک غلط می گویند؟ هر ۳ نفر!

“امسال کنفرانس سونی بهترین بود.” “امسال یوبیسافت بهترین بود.” “امسال مایکروسافت بهترین بود.” “امسال بتزدا بهترین بود.” “امسال EA بهترین بود.”

چرا سونی بهترین بود؟ – چون من پلی استیشن دارم و طرفدار سونی هستم.  – چون من عاشق بازی های انحصاری سونی هستم.

چرا مایکروسافت بهترین بود؟ – چون من ایکس باکس دارم و طرفدار مایکروسافت هستم.  – چون من دوست دارم خلاف جهت بروم و چون سونی خیلی محبوب است از آن بدم می اید پس مایکرو بهترین است  – من که ندیدم اصلا ولی فکر میکنم بهتر بوده!  – چون من پی سی گیمرم و مایکرو بازی هاش رو برای پی سی هم میده.

چرا یوبیسافت یا بتزدا یا الکترونیک آرتز بهترین بود؟  – چون من کلا طرفدار این شرکتم و هر چی بده بیرون و هر چی نشون بده بهترین های دنیاست.

حالا از دلایل مختلف که بگذریم می رسیم به واقعیت ۹۵ درصد از جواب ها.

چرا سونی بهتر بود؟ چون من طرفدار سونی ام.

چرا مایکرو بهتر بود؟ چون من طرفدار مایکرو هستم و از سونی هم بدم میاد چون خیلی ها دوسش دارن.

چرا یوبیسافت یا بتزدا یا الکترونیک آرتز؟ چون من عاشق این شرکتم.

تقریبا باید گفت شاید در حدود ۵ درصد پاسخ ها، صحبتی منطقی و کاملا به دور از تعصب می بینیم. به هر حال همه ما که گیمر هستیم یک پلتفرمی داریم دیگر و قاعدتا وقتی آن را داریم بیشتر هم دوستش داریم و طرفدار آن هستیم. صحبت من هم همین جاست. شاید تا الان این گونه فکر کرده اید که من می خواهم بگویم چرا همیشه فقط با منطق حرف نمی زنید و چرا از روی علاقه و عشقتان قضاوت می کنید. خیر این طور نیست و کاملا عقیده من برعکس این موضوع است. این اصلا بد نیست و اصلا هم اشکالی ندارد که چون یک نفر طرفدار سونی و پلی استیشن است می گوید کنفرانس آن بهتر بوده یا برعکس. علاقه اش است. سلیقه اش است. چیزی که دارد و دوست دارد برایش بهترین است. نظر رسمی و جهانی که نداده است. نظر خودش را می گوید. چرا باید به هم بپریم که تو بی منطقی و بلد نیستی حرف درست بزنی.  دنیای بازی ها و گیمرها دنیای عشق است و عشق چندان با منطق سروکاری ندارد. مگر بنده که طرفدار رئال مادرید هستم وقتی می بازد می گویم خب دیگر رئال مادرید به درد نمی خورد من بروم سراغ یک تیم دیگر؟ خیر این ظور نیست. من عاشق این تیم هستم و ببرد و ببازد برای من برنده است. دنیای بازی هم مثل فوتبال یا هر سرگرمی دیگری است. دنیای عشق است و علاقه. منطق و حرف های تخصصی و مو را از ماست بیرون کشیدن را بگذارید برای متخصصان و کارشناسان و بازیسازان.

خب حالا گفتیم که این اصلا بد نیست که از روی علاقه و سلیقه بگوییم چون من فلان پلتفرم را دارم آن به نظرم بهتر است و کنفرانسش را هم بیشتر دوست دارم و بهتر است. اما این موضوع خودش هم حد و مرز دارد. حد و مرزش کجاست؟ تا آنجا که من بگویم “به نظر من کنفرانس سونی بهترین بود.” دیگر وقتی جلوتر بروم و بگویم “کنفرانس مایکروسافت و یوبیسافت آشغال بود و افتضاح بود” حد و مرز و خط قرمز را رد کرده ام و نه تنها برای خودم و پلتفرمی که دوستش دارم توهین خریده ام، بلکه لایق شنیدن این توهین به پلتفرم مورد علاقه ام هم هستم، زیرا به پلتفرم و علاقه برخی دوستانم توهین کرده ام. در حقیقت حکایت فوتبال است که می گویند تماشاگر با فرهنگ تیم خودش را تشویق می کند، به تیم حریف فحش نمی دهد.

اگر تفاوت نظرها نبود که اصلا چیزی قشنگ نمی شد. اگر تفاوت نظر نبود که بازی های مختلف ساخته نمی شد و دنیای بازی های اینقدر گسترده نبود. اگر همه دقیقا مثل هم فکر می کردیم که خب نمایشگاهی مثل E3 برگزار می شد و کاملا همه چیز واضح بود و همه هم نظر و موافق بودیم که فلان شرکت برتر بود و حرفی باقی نمی ماند که با هم بزنیم. این دامنه گسترده اختلاف نظرات است که دنیای گیم را زیبا می کند و یک مراسم ثابت مانند ۲۰۱۷ E3 را تبدیل به نمایشگاهی می کند که وقتی صحبت ۱۰ گیمر را در مورد آن می شنویم فکر می کنیم دارند در مورد ۱۰ نمایشگاه مختلف حرف می زنند. ذهن ما جدا و مجزا از دیگران آنالیز می کند و هر کدام ما طوری خلق شده ایم که فقط و فقط خودمان هستیم و دیدگاه خود را داریم و قاعدتا به سبب نوع تحلیل و دیدگاهی که داریم، یک سری موارد را درست و یک سری را غلط می دانیم اما در نهایت باید بدانیم که تمامی اینها نسبی و نسبی و نسبی هستند.

وقتی قانون و معیار جهانی و ثابت برای سنجیدن یک موضوع وجود ندارد پس هر چه در مورد آن گفته می شود نسبی است و کاملا درست یا کاملا غلط نیست. حالا وقتی که یکی از این دیدگاه ها بیشتر به تحلیل ذهنی ما نزدیک باشد برای ما آن درست تر است و برعکس. اصلا لذت بودن در سایت های گیمینگ و صحبت در مورد بازی ها این است که نظرات دیگران را بشنویم و نظراتمان را با آن ها به اشتراک بگذاریم. اگر همه ما دقیقا با هم یک شکل فکر کنیم که خب دیگر چه صحبتی می ماند؟ دوستان خوب است که قبول کنیم فقط “ما” نیستیم که درست می گوییم و تا یکی خلاف ما گفت (بدون توهین) وی را بکوبیم و متهم به تعصب و بی منطقی و.. کنیم. اصلا گیریم که یک نفر از روی عشق و تعصب می گوید فلان بازی یا فلان دستگاه بهتر است. چه اشکالی دارد؟ طرفدار ها این شکلی هستند دیگر. اصلا همینش است که جذاب است. بگذارید تا حرف های هم را بشنویم و نهایتا بگوییم من با شما مخالف هستم یا موافق. بیایید توهین را کم کم حذف کنیم و وقتی ادعا داریم یک جامعه جهانی بزرگ به نام گیمر هستیم، مانند یک جامعه نیز عمل کنیم وگرنه باید بگوییم “جامعه گیمرهای طرفدار گاد او وار” و “جامعه گیمرهای طرفدار سونی” و “جامعه گیمرهای طرفدار ایکس باکس” و تازه باید قبول کنیم که این جوامع دشمن هم هستند. نه اینطوری نمی شود. باور کنید که این درست نیست و ما یک جامعه جهانی هستیم به نام گیمرها.

دقت کرده اید که جدیدا به جای لذت با ترس و لرز وارد سایت های گیم و همین گیمفا می شوید؟ ترس از این که مبادا رقیب یک بازی خوب معرفی کند و ما را مسخره کنند. ترس از این که مبادا کنسول ما قابلیتهایش کمتر باشد از کنسول رقیب. به همین خاطر همه همگی با یک گارد بالا و یک سپر محافظ و جبهه گیری محض وارد سایت می شویم و فقط منتظریم تا یک نفر یک حرفی بزند و سریع از ترس این که مبادا طرفداران رقیب اولین ضربه را بزنند ما شروع به بدو بیراه گفتن به هم و به دیگر بازیبازان می کنیم. دوستان اگر “توهین” را حذف کنیم همه چیز به بهترین حالت باز می گردد. به همین سادگی. باور کنید وقتی همگی توهین نکنیم و علائق هم را نکوبیم دیگر فقط و فقط و فقط لذت و تفریح است که می ماند.

دوستان عزیز نه قصد دارم نصیحت کنم و نه در اندازه این کار هستم اما نهایتا باز هم می رسیم به همان صحبت هایی که ۲ سال قبل در مورد جامعه گیمرها و نظرات مختلف و گوناگون آن ها با هم داشتیم. بحث و نقد و … تا وقتی خوب است که شورش را در نیاوریم. وقتی که می‎دانید طرفداران رقیب به هیچ وجه قبول نمی‎کنند که ضعیف‎تر هستند چرا اصرار دارید بگویید ما قوی‎تر هستیم؟ خب حالا که گفتید، این فقط باعث جنگ و بی‎احترامی میشود و آخرش هم باید هر حرفی را نثار هم کنید و منتظر باشید تا به علائق شما هم بی احترامی شود. باور کنید که می‎شود با شخصی مخالف بود و به او احترام هم گذاشت. من فقط یک چیز را می‎دانم، این که ما گیمر هستیم. همه ما گیمر هستیم که الان اینجاییم و داریم این مقاله را می‎خوانیم.

همگی یه سری مسائل را گذرانده ایم و داریم می‎گذرانیم که به اینجا رسیده ایم. همه ما برای چند ساعت بازی کردن، با یک دنیا و با خانواده‎ و با تکه پرانی‎های هر کس و ناکسی جنگیده ایم و می‎جنگیم. ما نهایتا در یک تیم هستیم. تیمی که همینطوری هم نبردش در کشورمان و با این همه دشمن خیلی نابرابر است، پس دیگر مشکل داخلی هم داشته باشیم کارمان تمام است. مهم نیست چه پلتفرمی داریم، مهم این است که با حرف های زشت و بی ادبانه دل هم را نشکنیم و برای هم ارزش و احترام قائل باشیم. وقتی خودمان هوای هم و احترام هم رو داشته باشیم برای کسی که از بیرون وارد می شود خیلی سخت تر است که بخواهد به ما حرفی بزند و به ما توهین کند. کاری که خیلی‎ها با یک کامنت شروع میکنند و بعدش می نشینند و به بد و بیراه‎هایی که ماها بهم می‎گوییم می‎خندند. هیچ چیزی در دنیا ارزش این را ندارد که به کسی که جزو جامعه عزیز خودمان، یعنی جامعه گیمرهاست بی‎احترامی کنیم و خودمان و بقیه را ناراحت کنیم و به علائق و سلائق همگیمان توهین شود و یک عده فرصت‎طلب هم خوشحال شوند.

نمایشگاه های E3 و گیمزکام و توکیو گیم شو و پی اس ایکس و .. می آیند و می روند و همه بازی ها معرفی می شوند و امسال برایشان هیجان داریم که بیایند و سال بعد یک خاطره شده اند و باز بیشتر می خواهیم. در گیمفا دور هم جمع می شویم و با هم بحث می کنیم و صحبت می کنیم و حرف میزنیم و از علائق خود می گوییم و کاش و کاش که در این بین فقط قسمت توهین به بقیه را حذف کنیم و یاد بگیریم که رقیبان هم طرفدار دارند و آنها همان حسی را دارند که ما به شرکت محبوبمان داریم. دوستان تاکید می کنم که هدف از این مطلب به هیچ عنوان این که بگویم چه کار کنید و چه کار نکنید نیست، بلکه تنها به عنوان یک برادر شما که شاید از اکثریت قریب به اتفاقتان در دنیای گیم تجریه بیشتری دارد قصد دارم تا با شما صحبت درد دل کرده و گامی بسیار بسیار کوچک در راستای فرهنگ سازی در زمینه بکپارچه کردن جامعه بازیبازان کشورمان در وسایت گیمفا برداشته باشیم. فقط به این توجه کنید که چقدر جالب است که خداوند ما را طوری خلق کرده است و به قدری واحد آفریده است که بازه نظرمان و تحلیلمان و فکرمان در مورد یک موضوع ثابت از “خیلی افتضاح تا خیلی عالی” متغیر است و همه هم اعتقاد داریم درست می گوییم. به نظر من امسال کنفرانس سونی و مابکروسافت و بتزدا و نینتندو و الکترونیک آرتز و یوبیسافت و پی سی گیمینگ از همه بهتر بودند، اما هر کدام برای طرفدار و مخاطب علاقمند خودشان.

 گیمفا