در ابتدای نشست کاوه صباغ‌زاده درباره اینکه چرا به سراغ ساخت اثری موزیکال، کمدی و فانتزی رفته است، گفت: در این سال‌ها فشار زیادی روی من بود و این فشار خودش را به این شکل نشان داد، اصلا از ابتدا قرار نبود فضای طنز داشته باشد، اما وقتی فیلمنامه را نوشتم به این شکل درآمد و طنز شده بود.

سارا بهرامی با اشاره به اینکه وقتی اولین بار فیلمنامه را خوانده، اصلا تصور نمی‌کرده این فیلم نتیجه خوبی داشته باشد، اظهار کرد: اولین بار که فیلمنامه را خواندم، اصلا نمی‌توانستم تصوری از آن داشه باشم و با توجه به اینکه مشابه آن را نداشتیم، نمی‌دانستم قرار است چه چیزی بشود. همان موقع با او تماس گرفتم و گفتم که اصلا نمی‌فهمم چه نوشته‌ای و ریسک این نقش خیلی بالاست، چون این فیلم یا یک شاهکار می‌شود یا یک فیلم خیلی بد. اما کاوه من را راضی کرد که یک بار دیگر فیلمنامه را بخوانم و نگاه دیگری به آن داشته باشم.
وی ادامه داد: من وقتی فیلمنامه را برای بار دوم خواندم، با صدای بلند به کاوه صباغ‌زاده گفتم که نظرم عوض شده است.

مهدی صباغ‌زاده در پاسخ به انتقاد یکی از حاضران نشست که فیلم را فیلم خوبی نمی‌دانست، گفت: این فیلم حرفه‌ای است و در میان آثاری که چند سال گذشته در سینمای ایران ساخته شده، هیچ نکته سخیفی ندارد و اتفاقا شادابی هم دارد. همچنین وقتی برای اولین بار فیلمنامه را خواندم، پختگی زیادی را در آن دیدم.

کاوه صباغ‌زاده در ادامه و درباره مشکلاتی که برای فیلمسازان جوان وجود دارد، عنوان کرد: به هر حال فیلم ساختن کار سختی است، فیلمساز اول تجربه‌ای ندارد که بخواهد به سرمایه‌گذار نشان دهد و طبیعی است که برای سرمایه گذاری هم حساس باشد. اما مشکلاتی که جلوی پای فیلمساز اول در روند ساخت یک اثر سینمایی وجود دارد، به قدری زیاد است که مسیر را کند می‌کند و البته برای همه هم وجود دارد.

وی اضافه کرد: خود من فیلم اولم را نتوانستم بسازم و سراغ «ایتالیا ایتالیا» رفتم، از همین رو داستانی که نوشتم سعی کردم روایتی از همان ساخته نشدن فیلم خودم را از طریق شخصیت داستانم به تصویر بکشم.

این کارگردان جوان با اشاره به روند فیلم که کند می‌گذرد، عنوان کرد: شروع قصه از آغاز آشنایی دو نفر است که چون همه‌چیز خوب است، زمان هم سریع می‌گذرد، اما در ادامه وارد فضای ثابتی می‌شوند که من همه تلاشم را کردم تا این روند را در فیلم نشان دهم و مخاطب هم متوجه این حرکت زمانی شود. ما در فیلم نشان دادیم که زندگی این دو نفر است که جلو نمی‌رود.
صباغ‌زاده با اشاره به اینکه حامد کمیلی و سارا بهرامی در دو سریال «پرده‌نشین» و «پروانه» با یکدیگر هم‌بازی بوده‌اند، اظهار کرد: هر سه ما خیلی نگران این بودیم که برای این دو بازیگر تکرار اتفاق بیفتد و فکر می‌کنم به دلیل این نگرانی که درباره تکراری بودن آن‌ها وجود داشت، باعث شد این اتفاق رخ ندهد.

بهرامی درباره ایفای نقش متفاوت در این اثر سینمایی نیز توضیح داد: من عاشق بازیگری هستم و بازی در نقش‌های متفاوت را دوست دارم، قطعا برای من حضور در این نقش چالش بوده و از اینکه کارگردان به من اعتماد کرده‌اند متشکرم.

صباغ‌زاده در پاسخ به این پرسش که چقدر در کار تدوین‌گر دخالت داشته، بیان کرد: من با دکوپاژ دقیق فیلمبرداری کردم و از تدوین‌گر می خواستم که بر اساس همان دکوپاژ کار کنند، اما دست او را در خلاقیت نبسته بودم و هرجایی را که ایشان حذف کردند یا تغییر دادند، کار بهتر شده است. تدوین برای خانم پدرام بسیار کار جدی است و برای من این نکته که به خلاقیت خودشان بها می‌دادند، بسیار مهم بود.

صباغ‌زاده همچنین با بیان اینکه تجربه «ایتالیا ایتالیا» در ایران جدید بوده و او هم همین را می‌‌خواسته، اظهار کرد: در دنیا این سبک از فیلم بسیار وجود داشته، اما در ایران قطعا تجربه متفاوتی بوده، اما خودم آن را فیلم تجربی نمی‌دانم.

حامد کمیلی هم در پاسخ به این پرسش که برای بازی در این نقش جسارت به خرج داده است، بیان کرد: برای من بازی در نقش‌هایی که در آن‌ها تجربه نداشتم هیجان انگیز است. در این فیلم بیشتر می‌خواستم تجربه جدیدی را داشته باشم و امروز از این اتفاق خوشحالم.

وی ادامه داد: همچنین در این میان نباید جسارت کاوه را دست کم بگیریم، در زمانی که سینمای ایران در یک سمت و سو حرکت می‌کند و موجی از فیلم‌های اجتماعی را می‌بینیم که در یک فضا هستند، این فیلم و این جربه خیلی اتفاق خوبی است.

کمیلی در پایان با اشاره به جای خالی بزرگان سینمای کشور در جشنواره گفت: جای بزرگانی چون کیانوش عیاری، احمد رضا معتمدی و خیلی‌های دیگر که فیلم‌هایی ساختند و باید کارشان در جشنواره دیده می‌شد، خالی است، حضور آن‌ها می‌توانست به جشنواره اعتبار بیشتری بدهد.
صباغ‌زاده همچنین تاکید کرد که کسی حاضر نبوده ریسک بازی در این فیلم را بپذیرد، اما حامد کمیلی این ریسک را قبول می‌کند.