معرفی انیمیشن کوتاه Hedgehog’s Home

صنعت انیمیشن راهی بسیار طولانی را طی کرده است تا به شکل امروزی خود دربیاید. اگر بخواهیم تعریفی تقریبا کامل و درست و حسابی از انیمیشن ارائه کنیم، باید بگوییم انیمیشن شکلی از هنر است که در طی آن تصاویری خاص پشت سر هم به نحوه‌ای به تصویر کشیده می‌شوند که توهم حرکت واقعی را در ذهن مخاطب القا می‌کنند؛ این تصاویر می‌توانند متشکل از طراحی‌های دو بعدی دستی، طراحی‌های دو بعدی و سه‌بعدی دیجیتالی، عکس‌های گرفته شده از مدل‌های واقعی یا ترکیبی از همه‌ی این موارد باشند. به‌طور کلی می‌توان انیمیشن را زاده‌ی کتاب داستان‌های مصور و هنر عروسک گردانی دانست که البته الهام گیری از هر یک از این دو باعث به‌وجود آمدن شکلی متفاوت از انیمیشن‌ شد. انیمیشن کوتاه این هفته، Hedgehog’s Home (به فارسی؛ خانه‌ی خارپشت)، اثری است که نه فقط در جلوه‌ی بصری، بلکه در تک تک زمینه‌ها وام دار آثار قدیمی‌تر دنیای انیمیشن است و ضمن یادآوری حس و حال این دسته از آثار، این کار را به خوبی هرچه تمام‌تر انجام می‌دهد.

خانه‌ی خارپشت ساخته‌ی اوا سویجانویچ، انیماتور سی و پنج ساله‌ی کانادایی، است. سویجانویک با ساخت این انیمیشن ده دقیقه‌ای توانست جوایز بین‌المللی متعددی را از جشنواره‌هایی مختلف از جمله Annecy ،Ottawa و GLAS اذعان خود کند. انیمیشن خانه‌ی خارپشت به‌عنوان اثری استاپ موشن با سبک داستان سرایی کلاسیک، موفقیت خود را مدیون مدل‌های زیبا و چشم نواز، اشعار جذاب استفاده شده در نحوه‌ی روایت، پیام اخلاقی سر راستی که در داستان گنجانده شده و حس خاطره انگیز کلی اثر است که کمتر کسی ممکن است آن را لمس کند و جذبش نشود. این انیمیشن به‌لطف زبان ساده و صمیمی روایتش اثری مناسب کودکان و نوجوانان است، اما همان‌طور که ذکر شد، به‌دلیل وجود حس نوستالژی، بزرگ‌ترها هم می‌توانند به پای خانه‌ی خارپشت بنشینند و از تماشای آن لذت ببرند.

این انیمیشن براساس کتاب کودکانه‌ی کلاسیکی با همین نام اثر برانکو چوپیچ، ساخته شده است. قهرمان این داستان خارپشتی است که خانه‌ای کوچک در دل جنگل دارد و روزگارش را با جمع آوری آذوقه می‌گذراند. برعکس اکثر داستان‌های کلاسیک، خارپشت در این اثر موجودی است قوی و نترس که مورد احترام تمامی حیوانات جنگل است و به‌نوعی به‌عنوان سلطان جنگل شناخته می‌شود. روزی روباه، دوست قدیمی خارپشت، وی را به صرف شام به خانه‌ی خود دعوت می‌کند. خارپشت دعوت روباه را قبول می‌کند و عصر و غروب خود را در منزل او سپری می‌کند. با فرارسیدن شب روباه از خارپشت می‌خواهد که شب را در خانه‌ی او بگذراند و همانجا بخوابد، اما با مخالفت شدید خارپشت مواجه می‌شود. بعد از آنکه اصرارهای مکرر روباه بی جواب می‌ماند، او کنجکاو می‌شود که راز خانه‌ی خارپشت چیست و چرا او حاضر نیست حتی یک شب را به دور از خانه‌ی خود سپری کند. روباه برای یافتن پاسخ سؤال خود به تعقیب خارپشت می‌پردازد تا خانه‌ی او را بیابد. در طول این مسیر روباه همراهانی همچون گرگ، خرس و گراز می‌یابد که حس کنجکاوی مشابهی نسبت به خانه‌ی خارپشت دارند. درنهایت روباه و هم‌سفرانش خانه‌ی خارپشت را پیدا می‌کنند، اما راز این لانه‌ی کوچک در چیست؟

مسئله‌ی خانه و حس امنیت همراه آن، چیزی نیست که برای اولین‌بار در خانه‌ی خارپشت مطرح شده باشد و برعکس، از آنجایی که این مضمون برای تمامی بینندگان قابل لمس است، از دیرباز پای ثابت بسیاری از آثار ادبی و هنری بوده است؛ از جمله آثار موفقی که با این موضوعیت ساخته شده‌اند، می‌توان به مستند What Makes a House a Home، برنده‌ی جایزه‌ی BAFTA، و انیمیشن کوتاه زیبای Home Sweet Home، که پیش‌تر در همین بخش آن‌ را معرفی کرده‌ایم، اشاره کرد. نکته‌ای که انیمیشن خانه‌ی خارپشت را از بسیاری از آثار که با محوریت خانه و اهمیت آن ساخته شده‌اند متمایز می‌کند، زبان صریح و مستقیم آن در بیان مفاهیمش است.

دلیل استفاده‌ی سویجانویچ از سبک استاپ موشن، به جز بخشیدن حسی خاطره انگیز به اثر و حفظ حال و هوای کلاسیک داستان، فاصله گرفتن از نقاشی‌های معروف کتاب مصور مورد الهام اصلی است. سویجانویچ در مصاحبه با بن میچل از خبرگزاری Skwigly می‌گوید:

من با استفاده از سبک استاپ موشن، یک قدم از اثری اصلی فاصله گرفتم. من واقعا از انجام این کار لذت بردم. من همیشه با ضرب آهنگی پایین کار می‌کنم و اکثر اوقات زمان زیادی را در بخش‌های مختلف صرف می‌کنم. من عقیده دارم برای خلق یک انیمیشن استاپ موشن خوب، شما باید دقت بسیار زیادی به خرج دهید، به جزئیات بیش از حد معمول بپردازید و قدرت مشاهده‌ی بالایی داشته باشید. ما تصمیم گرفتیم برای ساخت این انیمیشن با دو انیماتور قدر و کار کشته، توماس جانسون و همسرش ایوانا بوسینجاک، که هم‌اکنون ساکن کرواسی هستند، همکاری کنیم.

بلاشک می‌توان ردپای الگو گیری را در سبک طراحی مدل‌های خانه‌ی خارپشت دید. انیمیشن در این اثر ممکن است شما را به یاد آثار معروفی همچون Oh Willy و Fantastic Mr. Fox، از وس اندرسون، بیاندازد و با وجود اینکه این شباهت در طراحی قابل انکار نیست، اما باید ذکر کرد که این تشابهات باید به پای الهام گیری تیم جوان سازنده‌ی خانه‌ی خارپشت از این آثار کلاسیک گذاشته شود و به‌لطف جزئیات لطیف و چشم نواز به کار رفته در طراحی و ساخت مدل‌های انیمیشن، این اثر حس و حالی اصیل دارد.

خانه‌ی خارپشت اثری است که می‌تواند الهام بخش نسلی جدید از انیماتورها باشد؛ این انیمیشن بدون تکیه بر زرق و برق فراوان در شخصیت پردازی، طراحی بصری و داستان سرایی، تجربه‌ای لذت بخش، سرگرم کننده و آموزنده را برای بیننده رغم می‌زند. با وجود اینکه در داستان این اثر شاهد حرکتی عجیب، جدید و انقلابی نیستیم، اما نمی‌توانیم انکار کنیم که این انیمیشن به‌عنوان اثری مناسب خانواده، به‌خصوص بینندگان کم سن و سال، قصه‌ای خوب را با لحنی شیرین و آهنگین روایت می‌کند و کم‌تر پیش می‌آید بتوانیم در آثار مشابه، عملکردی بهتر پیدا کنیم. انیمیشن خانه‌ی خارپشت به‌لطف فضاسازی ساده و روایت مستقیم و بی آلایش خود، به مذاق گروه زیادی از بینندگان خوش می‌آید و ارزش زمان گذاشتن را دارد.

تانی کال

زومجی