عنوان درامِ ساخته کوجی فوداکا Fuchi ni tatsu است به معنای ایستاده بر لبه. اما شخصی – حالا یا عامل فروش فیلم یا خودِ فوداکا – با ذکاوت عنوان آهنگین Harmonium را برای این فیلم قرار داده. این عنوانی است که می توانید با استفاده از آن حدس بزنید موضوع فیلم درباره چیست. البته فیلم درباره Harmonium ( هارمونیوم ) نیست با این حال در یک صحنه این آلبت موسیقی دیده می شود و در صحنه های مختلف نیز آهنگش به گوش می رسد، گاهی با صدایی خشن گاهی به تنهایی و گاهی نیز کلید های آن به صورت عجیب و غریبی نواخته می شوند. داستان شامل خانواده ای می شود که هارمونیوم دارند، مهمانی نا خوانده از راه می رسد که به صورت حرفه ای این آلت موسیقی کیبورد شکل را می نوازد. از آنجا که هارمونیوم آلت موسیقی است که با پروتستانتیسم در ارتباط است – عقیده خاص این خانواده – می توان موضوع فیلم را از روی عنوان آن عدالت و رستگاری دانست و یا لعنت و نفرین.

فیلم با نگاهی اجمالی به زندگی یک خانواده سه نفره آغاز می شود – ظاهرا با ثبات ترین عدد. اعضای خانواده عبارتند از مادر آکیه، پدر توشیو و هوتارو دختر کوچک خانواده کسی که تمرینش به همراه مترونوم آغازگر فیلم است. تصویری اطمینان بخش از خوشبختی یک خانواده را می بینید – که شاید بهتر از آن را نتوان دید – با این انزوای توشیو و فرو رفتنش در صفحات روزنامه اش حاکی از آن است که آرامش موجود نمی تواند همه چیز باشد. هوتارو درباره بچه عنکبوت هایی که در باغچه مادرشان را خوردند نظری عجیب می دهد سپس این بحث او تا جایی ادامه می یابد که می پرسد آیا عنکبوت ها نیز به بهشت می روند یا جهنم.

خیلی سخت در این خانه چیزی از حالت عادی خارج می شود تا زمانی که فردی مرموز در مکانیکی توشیرو که طبقه پایین خانه است ظاهر می شود. نام این فرد که معمولا خیلی صاف می ایستد و لباسش همیشه شلواری است مشکی و یک پیراهن سفید که دکمه هایش را تا آخر بسته یاساکا است. او یکی از آشناهای قدیمی توشیو است که به تازگی از زندان آزاد شده. آنها آرام، با احترام و محتاط با یکدیگر صحبت می کنند. توشیو می گوید: ببخشید من شما را ملاقات نکردم. زنگ خطر بصدا درمی آید – همانطور که از دیگر فیلم ها می دانیم این یک نوع عذر خواهی است که به ندرت با رویی گشاده مورد پذیرش قرار می گیرد.

قبل از اینکه متوجه شویم یاساکا تبدیل به یکی از اعضای خانواده می شود – ابتدا به عنوان کمک دست توشیو وارد تعمیرگاه می شود، سپس به اتاق مهمان می رود تا رنجش اولیه آکیه آغاز شود. یاساکا در ابتدا حضوری محتاطانه دارد اما نمی تواند کاری کند که دیده نشود: با زیرشلواری از دستشویی خارج می شود به آکیه غرغر می کند، صبحانه را خیلی کثیف می خورد و حضور رتبش در اتاق باعث بهمم ریختن تمرین کیبورد هوتارو – می توان گفت به معنای واقعی کلمه هارمونی خانواده را بهم ریخته است. من دیگر فیلم های فوداکا را ندیده ام اما این می تواند تم اصلی باشد: Harmonium نسخه تاریکتر کمدی ۲۰۱۰ این کارگردان به نام Hospitalité است که در آن فورتاچی ( بازیگر نقش توشیو ) به جای کسی که به او هجوم آرده شده نقش مهاجم را بازی می کرد.

بیننده با دیدن فیلم به این فکر فرو می رود که چه چیزی بین یاساکا و توشیو وجود دارد. در واقعا چیز زیادی درباره رابطه این دو دستگیرمان نمی شود – اما یاساکا نشان می دهد که دوست دارد خود را پیشِ آکیه سبک کند، کاری که بعد از مدتی انجام می دهد. تمام ماجراهایی که می گوید نشان از اعتقاد و پایبندیش به اصولی که دارد است و همین ها باعث شده یک نفر را بکشد. همین اعتقادی که می گوید باعث شده حقیقت و سرنوشت را بپذیرد. این صحنه ها از نظر بازیگری کارگردانی و همچنین فیلمبرداری فوق العاده زیبا گرفته شده اند.

یاساکا همیشه لباسی سفید دارد چه در خانه چه در تعمیرگاه گویا نمادی از مسیح است. اما آیا واقعا او به این اندازه خوب است؟ جواب این سوال را خودتان با دیدن فیلم باید بدست بیاورید.

چیزی که این فیلم را تاثیر گذار می کند تنها روایت مرموز آن و سپس روشن شدنش نیست. روشی که فوداکا داستان کوچک و عجیب خود را به نمایش می گذارد فیلم را تاثیر گذار می کند. یکی دیگر از جنبه های خوب فیلم بازیگرانش هستند که نقش هایشان را بسیار عالی بازی کرده اند.

bedunim